قرون وسطای اغازین

قرون وسطای آغازین. سده های میانی آغازین یا قرون وسطای آغازین دوره ای از تاریخ اروپا بود که از سده پنجم تا دهم میلادی به طول انجامید. این دوره در پی افول امپراتوری روم غربی در آغاز سده های میانی آغاز شد و به سده های میانی میانه ( ۱۰۰۰ تا ۱۳۰۰ میلادی ) ختم شد. در این هنگام، روند کاهش جمعیت، به ویژه در مراکز شهری، کم شدن دادوستد، و افزایش مهاجرت ها که پیش از آن شکل گرفته بودند ادامه پیدا کرد. این دوره با عنوان سده های تاریک نیز شناخته می شود؛ عنوانی که کاهش شدید فعالیت های ادبی و فرهنگی آن دوره، به ویژه در شمال غربی اروپا، را به خوبی توصیف می کند. با این حال امپراتوری روم شرقی، یا امپراتوری بیزانس، به حیات خود ادامه داد، و در سدهٔ ۷ میلادی خلافت های اسلامی به فتح بخش های از متصرفات پیشین امپراتوری روم پرداختند.
بسیاری از روندهای اجتماعی موجود در این دوره بعدها در پایان آن، معکوس شدند. در سال ۸۰۰ میلادی، عنوان امپراتور در غرب اروپا توسط شارلمانی زنده شد و امپراتوری کارولنژی وی ساختار اجتماعی و تاریخی اروپا پس از خود را به شدت تحت تأثیر قرار داد. اروپا بازگشت به کشاورزی مدون را به شکل سامانه های فئودالی تجربه کرد، که خود باعث نوآوری هایی چون نگاه داشتن دوره و شخم زنی سنگین در کشاورزی شد. مهاجران بربر در بیشتر مناطق اروپا مستقر شدند، اگرچه شمال این قاره تأثیر زیادی از فتوحات وایکینگ ها گرفت.