[ویکی نور] سید ابراهیم بن محمدباقر موسوی حائری قزوینی، عالم امامی، فقیه اصولی و مدرس در سال 1214، در قزوین متولد شد و در سال 1262 یا 1264ق از دنیا رفت.
وی با پدرش، که از علمای بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینی را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد سید علی صاحب «ریاض» و ملا محمد شریف العلمای مازندرانی درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شیخ علی کاشف الغطاء، شیخ موسی کاشف الغطاء و سید محمد مجاهد تلمذ کرد و خود عهده دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد. از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین العابدین بارفروش مازندرانی، آقا جمال محلاتی، سید اسداللّه شفتی حجت الاسلام اصفهانی، شیخ مهدی کجوری، سید حسین کوه کمری، میرزا محمد تنکابنی، حاج محمدکریم لاهیجی، شیخ عبدالحسین تهرانی، ملا علی کنی و میرزا محمدحسن اردبیلی بودند.
او بر اثر وبا درگذشت. قبر وی در نزدیکی مشهد شریف حسینی است.
نصیری، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384ش، تهران.
وی با پدرش، که از علمای بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینی را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد سید علی صاحب «ریاض» و ملا محمد شریف العلمای مازندرانی درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر شیخ علی کاشف الغطاء، شیخ موسی کاشف الغطاء و سید محمد مجاهد تلمذ کرد و خود عهده دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد. از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین العابدین بارفروش مازندرانی، آقا جمال محلاتی، سید اسداللّه شفتی حجت الاسلام اصفهانی، شیخ مهدی کجوری، سید حسین کوه کمری، میرزا محمد تنکابنی، حاج محمدکریم لاهیجی، شیخ عبدالحسین تهرانی، ملا علی کنی و میرزا محمدحسن اردبیلی بودند.
او بر اثر وبا درگذشت. قبر وی در نزدیکی مشهد شریف حسینی است.
نصیری، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384ش، تهران.
wikinoor: قزوینی،_ابراهیم_بن_محمدباقر