[ویکی فقه] قمار (به کسر قاف) گروبندی با یکدیگر را گویند.
گفته می شود: «قامر الرجل مقامرة و قمارا: راهنه. و القمار المقامرة».
و به عبارت دیگر قمار گرو بندی در بازی با آلات معروف و معده از برای قمار است.
«الرهن علی اللعب بشیء من الآلات المعروفة».
بالاخره هر نوع برد و باخت به وسیله اسباب مختص برای این کار و یا وسائلی که عرفاً و عادتاً برای این عمل به کار می رود، قمار به شمار است.
و جماعتی گفته اند: که بر بازی با اشیای مزبور اطلاق می شود ولو توأم با رهن نباشد.
حکم قِمار
جمیع انواع قمار مانند نرد و شطرنج حرام است، اجماعاً.
← مستند حکم
شیخ انصاری اعلی الله مقامه در مکاسب آورد: بازی برای غلبه کردن و بردن چهار گونه است:
الف) لعب و بازی با آلات معدّه برای قمار با گروگان این نوع بدون خلاف حرام است.
ب) بازی با آلات و اسباب قمار بدون گروگان.
صدق قمار بر این قسم، محل تأمل و نظر است.
ج) بازی بغیر آلات و اسباب قمار با گروگان در غیر
اسب دوانی و تیراندازی، مانند گروبندی برای حمل سنگ گران.
ظاهر آن است که این قسم نیز ملحق به قمار و حرام است.
د) مغالبه یا مسابقه بدون گروگان و عوض در غیر سبق و رمایه.
در این قسم نیز اکثر قائل به تحریم شده اند.
[ویکی شیعه] قِمار یا قمار بازی در فقه اسلامی به معنای بازی با آلات مخصوص به همراه برد و باخت است. در اسلام قماربازی حرام است. در روایتی از پیامبر اسلام (ص) کلمه «مَیْسِر» در آیه ۹۳ سوره مائده بر قمار تطبیق داده شده است. احادیث متعددی با مضمون نهی از این عمل نقل شده است. در کتاب الکافی یک باب به قمار اختصاص یافته است. در فقه شیعه
شرط بندی بر سر بازی های دیگر (به جز سه مورد) مثل قمار حرام است.
قمار در اصل به معنای گرو قراردادن در ضمن بازی است. ولی در اصطلاح فقه اسلامی به معنای بازی با آلات مخصوصی است به که در آن شرط شده باشد که به برنده چیزی بدهند.
در اسلام قماربازی حرام است و احادیث متعددی از این عمل نهی کرده است. در روایتی از پیامبر اسلام (ص) کلمه «مَیْسِر» در آیه ۹۳ سوره مائده بر قمار تطبیق داده شده است. و در کتاب الکافی یک باب به قمار اختصاص یافته است.
[ویکی اهل البیت] قمار عبارت است از گروبندی بر بازی به یکی از آلات معروفه و یا قمار بر بازی بر این آلات مطلقاً اطلاق می شود چه مالی در میان باشد و یا نباشد.
گفته می شود: «قامر الرجل مقامرة و قمارا: راهنه والقمار المقامرة».
و به عبارت دیگر قمار گروبندی در بازی با آلات معروف و معده از برای قمار است.
«الرهن علی اللعب بشیء من الآلات المعروفة». بالاخره هر نوع برد و باخت به وسیله اسباب مختص برای این کار و یا وسائلی که عرفاً و عادتاً برای این عمل بکار می رود، قمار به شمار است.
و جماعتی گفته اند: که بر بازی با اشیای مزبور اطلاق می شود ولو توأم با رهن نباشد.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام درباره قمار می فرماید: «کل ما الهی عن ذکرالله فهو من المیسر؛ هر چیزی که انسان را از یاد خدا غافل کند (و در شهوات فرو ببرد) آن در حکم قمار است».
جمیع انواع قمار مانند نرد و شطرنج حرام است، اجماعاً. دلیل این حکم آیه ذیل است: