قوبلای خان

دانشنامه عمومی

قوبیلای خان یا کوبلای خان ( مغولی: Хубилай، مغولی میانه: "Qubilai", انگلیسی: Kublai Khan ) ( ۲۳ سپتامبر ۱۲۱۵ میلادی – ۱۸ فوریهٔ ۱۲۹۴ میلادی در پکن ) یکی از نوادگان چنگیز خان بود که بین سال های ۱۲۶۰ تا ۱۲۹۴ میلادی حکومت کرد و به این ترتیب، پنجمین خانِ بزرگ امپراتوری مغول بود. پس از تقسیم امپراتوری، کوبلای چین ( و به این ترتیب لقب «خان بزرگ» ) را از آنِ خود کرد و سلسلهٔ یوان را در سال ۱۲۷۱ میلادی در این کشور بنیاد نهاد. او پسر تولی خان و برادر بزرگِ هولاکو بود که در ایران حکومت می کرد.
از وقایع مهم این امپراتور، حمله به ژاپن بود، که در هر دو لشکرکشی، توفان نابه هنگام ( که ژاپنی ها از آن به عنوان کامی کازه، به معنی «طوفان خدا» یا «معجزه» یاد می کنند ) باعث شکست نیروی دریایی مغول ها و عقب نشینی آنان به سوی چین شد.
در زمان کوبلای خان، سفرنامه نویس مشهور ایتالیایی، مارکو پولو نیز به چین سفر کرد و مدت زیادی در دربار او مشغول بود. پس از فتح چین و تغییر مذهب قوبلای خان بسیاری از مغولان آنجا آیین بودیسم تبتی را پذیرفتند که دین رسمی سلسله یوان ( ۱۲۷۱–۱۳۶۸ م ) شد. [ ۲]
قوبلای خان فرزند چهارم تولی خان و فرزند دوم وی با سرقویتی بیگی بود. همان طور که پدربزرگش چنگیز خان توصیه کرده بود، سرقویتی بیگی، مادر وی، یک زن بودایی از تانگوت ها را به عنوان دایه وی برگزید. در سال ۱۲۲۴ میلادی چنگیز خان در هنگام بازگشت به خانه پس از تسخیر مغرب خاورمیانه ( حمله مغول به ایران ) ، بعد از نخستین شکار خود در نزدیکی رود ایلی مراسمی را برای نوه های خود منگوقاآن و قوبلای انجام داد. قوبلای نه سال داشت و به همراه برادر بزرگتر خود خرگوش و یک بزگوزن را کشت. پس از آن پدربزرگش چربی حاصل از جانوران کشته شده را بر روی انگشت میانی قوبلای مطابق با یک سنت مغول آغشته کرد. گفت: «سخنان این پسر، قوبلای پر از خرد است، به این سخنان به خوبی توجه کنید - همه شما به سخنان وی توجه کنید. » سه سال بعد از این رویداد در سال ۱۲۲۷، هنگامی که قوبلای ۱۲ ساله بود، چنگیز درگذشت. پدر قوبلای به مدت دو سال به عنوان فرمانده مغول خدمت می کرد تا اینکه در سال ۱۲۲۹ میلادی جانشین چنگیز، عموی سوم قوبلای، اوگتای خان، به عنوان خان بزرگ مغول تاج گذاری کرد.
هنگامی که منگوقاآن در حال فتح چین جنوبی بود، برادر دیگر خود که اریق بوقا نام داشت را به جای خود برای حکومت کردن قرار داده و خواستار آن بود که بعد از مرگ خود، وی را به عنوان جانشینش اعلام کنند. [ ۳] اما پس از مرگ منگوقاآن، سه برادرش قوبیلای، هلاکو و اریق بوقا بر سر جانشینی با یکدیگر درگیر شده و به رقابت پرداختند. هلاکو ایران را فتح کرد، قوبیلای در فتح چین پیروز شد، و اریق بوقا در مرکز حکومت خود را خان معرفی نموده و از اعضای خاندان مغول حامیانی یافته بود. [ ۴]
عکس قوبلای خانعکس قوبلای خان
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

قوبْلای خان (ح ۱۲۱۶ـ۱۲۹۴م)
34094000.jpg
(یا: قوبیلای قا آن) امپراتور مغول چین (۶۵۷ـ۶۹۳ق)، فرزند تولی پسر چنگیزخان. تولی جز او و منکو دو پسر دیگر به نام اریغ بوکا یا اریق بوکا و هولاکوخان داشت. قوبلای خان از ۱۲۵۹م فتوحات چنگیزخان، پدربزرگ خود را با تصرف چین شمالی از ۱۲۴۰م تکمیل کرد و پس از مرگ برادرش منکو در ۱۲۵۹م، خود را امپراتور و قاآن چین نامید. قوبلای خان نخستین امپراتور غیر چینی پایتخت را به خان بالغ یا کامبولوک (پکن کنونی) منتقل و سلسلۀ یوآن را تأسیس کرد و امپراتوری خود را تا جنوب چین، تاتارستان، و تبت گسترش داد. هندوچین و برمه را اشغال کرد و برای دریافت خراج از کشورهای همسایه با آن ها به جنگ پرداخت، ولی حملۀ او به ژاپن در ۱۲۸۱م به شکست انجامید. در زمان او تجارت رونق بسیاری گرفت و اویغورها، ایرانی ها، یهودیان و سریانی ها نقش مهمی داشتند. مارکو پولو، جهانگرد ونیزی، به دربار او راه یافت و به خدمت او درآمد. در زمان شمس الدین عمر (۱۲۱۰ـ ۱۲۷۹م) از بخارا و ملقب به سید اجل که وزارت امور مالی را برعهده داشت، نشر پول کاغذی معروف به چاو در چین رواج یافت. سید اجل با ساخت دو مسجد به رواج اسلام در آن جا کمک کرد. آیین بودا دین رسمی کشور و آیین دولتی کنفوسیوس نیز احیا شد. قوبلای حاکمی آزادمنش بود که پیروان ادیان مختلف در مجلس او مناظره و مباحثه داشتند. به دستور او قسمتی از قرآن، انجیل، تورات و تعلیمات بودا به زبان مغولی ترجمه شد و پس از انتخاب یکی از لاماهای تبتی الفبایی براساس تبتی برای زبان مغولی وضع کرد که ستونی نوشته می شد. اگر چه زبان چینی نمی دانست ولی از فرهنگ و ادب چین حمایت کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس