قونیه

قونیه ( به ترکی استانبولی: Konya ) یک شهر بزرگ در حاشیه جنوب غربی فلات مرکزی آناتولی و هفتمین شهر پرجمعیت در ترکیه با جمعیت بیش از ۲٫۱ میلیون نفر است. [ ۱] قونیه یک شهر توسعه یافته اقتصادی و صنعتی[ ۲] [ ۳] [ ۴] و مرکز استان قونیه است.
منطقه قونیه از هزاره سوم قبل از میلاد سکونت داشته است. این شهر که در دوران باستان کلاسیک به عنوان ایکونیوم شناخته شده بود، توسط حکومت های فریگیه، لیدی، شاهنشاهی هخامنشی، عصر هلنیستی و روم باستان و در نهایت امپراتوری بیزانس پیاپی می شد. در قرن یازدهم میلادی، سلجوقیان پس از نبرد ملازگرد، این منطقه را از امپراتوری بیزانس تصرف کردند و سپس پایتخت سلجوقیان روم شد. در زمان حکومت سلجوقیان روم، این شهر به اوج ثروت و نفوذ خود رسید. پس از فروپاشی سلجوقیان روم، قونیه تحت فرمان قرامانیان قرار گرفت، و در نهایت در سال ۱۴۸۳ توسط امپراتوری عثمانی در قرن پانزدهم تصرف شد. پس از جنگ استقلال ترکیه این شهر به بخشی از جمهوری ترکیه بدل شد.
شهر قونیه مرکز بزرگترین استان بزرگترین دشت و یکی از بزرگترین شهرهای ترکیه است که هفتمین شهر پرجمعیت این کشور به شمار می رود. شهری واقع در جنوب منطقه میانی آناتولی که عمده مساحتش از فلات و دشت تشکیل شده است. سرزمین هایی هموار با پوشش گیاهی قوی و خاک مناسب که از نظر کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار است و بیشتر بخش های جنوبی اش با رشته کوه های طاروس احاطه شده اند.
قونیه شهری است تاریخی که در گذشته پایتخت سلاطین روم بوده و ترک ها از آن به عنوان سلجوقیان روم یاد می کنند. از این رو یادگاری های زیادی از گذشتگان به خصوص دوران سلجوقی در آن به چشم می خورد. البته این شهر عمده محبوبیتش را مدیون شاعر بزرگ و صوفی متفکر فارسی گوی حضرت مولانا می باشد، بزرگ مردی به نام و مشهور که در دوران سلجوقی در این شهر زندگی می کرد.
با وجود رشد و پیشرفت عظیم قونیه در سال های اخیر و جذب و پذیرش دانشجویان متعدد از شهرهای اطراف توسط دانشگاه سلجوق ( Selçuk Üniversitesi ) هنوز هم حال و هوای شهرهای استان آناتولی در آن احساس می شود و قونیه ماهیت خود را از این لحاظ به طور کلی حفظ کرده است.
می توان از قونیه به عنوان یکی از مقاصد محبوب گردشگری برای افراد جویای آرامش نام برد، افرادی که رفتن به یک شهر آرام را به سفر به استانبول پرهیاهو ترجیح می دهند. گرچه مردم این شهر معمولاً با زبان انگلیسی یا هر زبان دیگری غیر از ترکی آشنایی ندارند اما به حدی خونگرم و میهمان نوازند که رفتن به میان آنها حتی بدون دانستن زبانشان بسیار لذت بخش و بی استرس خواهد بود. قونیه جزو شهرهای مذهبی ترکیه به شمار می رود از این رو تقریباً نیمی از بانوان این سرزمین باحجابند.

آرامگاه مولانا، قبونیه
آرامگاه مولانا، قبونیه
آرامگاه مولانا، قبونیه
آرامگاه مولانا، قبونیه
آرامگاه مولانا، قبونیه
آرامگاه مولانا، قبونیه
(نام باستانی: ایکونیون؛ به لاتینی: ایکونیوم؛ در تلفظ ترکی امروز: کُسنیا) ولایت و شهری در جنوب مرکزی آناتولی۱ در ترکیه، با ۷۴۲,۶۹۰ نفر جمعیت (۲۰۰۰). تقریباً ۱۰,۳۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و آب و هوای آن سرد است. بزرگ ترین جلگۀ ترکیه و مرتفع ترین کوه آن سلطان داغلاری (۲,۵۲۰ متر) است. اقتصاد قونیه بر پایۀ کشاورزی، معادن متعدد ـ به ویژه آلومینیوم و جیوه ـ نساجی، صنایع چوب، چشمه های آب گرم و جهانگردی استوار است. آرامگاه مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی) در این شهر است. یاقوت به نقل از هروی مدفن افلاطون را در کنار مسجد جامع قونیه دانسته و حمدالله مستوفی اسکندر را بانی شهر شمرده است. نام قونیه گویا از واژه ایکون، به معنی شمایل و تصویر، مأخوذ است. در عهد جدید از دیدار پولس حواری۲ و برنابای قدیس۳ از قونیه یاد شده است. قونیه یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان است و پیشینۀ آن به روزگار هیتی ها باز می گردد. سپس فریگیان، لیدیائیان، ایرانیان، مقدونیان، و رومیان بر آن جا حکم راندند. در ۱۰۵ق مروان حمار، خلیفۀ اموی، (۷۲ـ۱۳۲ق) این شهر را فتح کرد. سلجوقیان در عهد آلپ ارسلان قونیه را پایتخت خود کردند. در این دوران قونیه به اوج شکوه و عظمت خود رسید و به مرکز سیاسی و فرهنگی آناتولی مبدل شد. در جنگ صلیبی سوم بارباروسا۴ قونیه را موقتاً اشغال کرد. در پایان قرن ۱۳م مغولان شهر را تصرف کردند و در قرن ۱۵ ضمیمۀ امپراتوری عثمانی شد و اهمیت خود را از دست داد، اما در ۱۸۹۶ با احداث راه آهن استانبول ـ بغداد، که از قونیه می گذرد، رونق خود را بازیافته است. مولوی در این شهر پرورده شد و به مقامات عالیه روحانی و عرفانی رسید و مثنوی و دیوان شمس تبریزی را همان جا سرود. فرقۀ بزرگ مولویه در این شهر پا گرفت. هر ساله جشن های متعددی در قونیه برگزار می شود که از همه مهم تر جشن بزرگداشت مولوی (از ۱۹۷۳) است که جهانگردان بسیاری را به سوی خود جذب می کند. مساجد قدیمی و جدید بسیار در این شهر بنا شده و مقبرۀ مولانا و ۶۵ تن از بزرگان صوفیه در جوار اوست. کهن ترین نسخه مثنوی (کتابت ۶۷۷ق) در موزۀ مولانای قونیه نگهداری می شود. از بزرگان این شهر می توان صلاح الدین زرکوب، حسام الدین چلبی، صدرالدین قونوی، از قدما، و فخری افندی و محمد کاناررا، از متأخران، نام برد.AnatoliaSaint PaulSaint BarnabasBarbarossa