لاخس

لغت نامه دهخدا

لاخس. [ خ ِ ] ( اِخ ) نام کتابی از افلاطون. ( عیون الانباء ). لاخس یا شجاعت نام یکی از قولهای افلاطون است. ( ابن الندیم ). قفطی در تاریخ الحکماء ( ص 17 و 18 ) گوید: و قد ذکر ثاؤن ما صنفه افلاطون من الکتب و رتبه :... کتاب لاخس فی الشجاعة.

دانشنامه عمومی

لاخس (افلاطون). رسالهٔ لاخس یا شجاعت ( انگلیسی: Laches ) یکی از گفتگوهای سقراطیِ افلاطون است.
لاخس که یکی از افرادِ میهمانی است، در تعریفِ شجاعت به ویژگی بارزِ فردِ شجاع اشاره می کند و می گوید:
«کسی که در برابر دشمن، مردانه می ایستد و نمی گریزد، شجاع است».
اما به دیدِ سقراط؛ شجاعت، تنها در میدان جنگ نمودار نمی گردد بلکه در خطرهای دریا، بیماری، تنگدستی، سیاست و در برابر خوشی ها و تقاضاهای نفسانی هم وجود دارد. سقراط مثالی نقض می آورد:
«کسی که پایداری نمی ورزد بلکه از برابر دشمن می گریزد و در آن حال با دشمن می جنگد، چیست؟ منظور، جنگ و گریز است که خود یک شیوه جنگی است. گذشته از این، شجاعت، تنها در میدان جنگ نمودار نمی گردد بلکه در خطرهای دریا، بیماری، تنگدستی، سیاست و در برابر خوشی ها و تقاضاهای نفسانی هم وجود دارد. پس تعریف تو جامع نیست و شامل همه افراد نمی شود. »[ ۱]
عکس لاخس (افلاطون)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس