لاپلاس

لغت نامه دهخدا

لاپلاس. ( اِخ ) پیر سیمون مارکی دو. نام ریاضی دان و اخترشناس مشهور فرانسوی. مولد بومونتان -اُژ ( کالوادس ) به سال 1749 و وفات به سال 1827 م. او را در باب حرکات ماه و مشتری و کیوان و غیره مطالعاتی است امّا بیشتر شهرت وی بسبب ابداع فرضیه معرفت تکوین جهان است بدین گونه که کره زمین ملیونها سال پیش از این از کره مذاب خورشید جدا گشته و در فضای لایتناهی به گرد شمس به حرکت درآمده و سپس به مرور زمان سطح آن سرد شده و انجماد پذیرفته و به علت انقباض قشر آن چین خورده و بلندی و پستی ( کوهها و دره ها ) پدید آمده است آنگاه چون محیط زمین را ابخره غلیظ احاطه کرده بود آن ابخره به صورت بارانهای شدید بر سطح زمین باریده و گودیهای آن را پر کرده و دریاهای کنونی را بوجود آورده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس