خاک لب تشنه خون است و ز سرچشمه دل
آب آتش زده چون چاه سقر بگشایید.
خاقانی.
مانم بخاک کم بها لب تشنه آب وفاکز جرعه هیچ آشنا آلوده دامان نیستم.
خاقانی.
لب تشنه ترم ز سگ گزیده از دست کس آب چون ستانم.
خاقانی.
زین بحر بصیرت بین بی شربت ازو مگذرکز شط چنین بحری لب تشنه شدن نتوان.
خاقانی.
نوح که لب تشنه بحیوان رسیدچشمه غلط کرد به طوفان رسید.
نظامی.
- شاه لب تشنه ؛ حسین بن علی علیه السلام : زیر خنجر گفت شاه لب تشنه
مهلتی ای شمر تشنه ام تشنه.