[ویکی شیعه] لشکر عمر بن سعد، به سپاه چند هزار نفری عمر بن سعد می گویند که به دستور عبیدالله بن زیاد، به کربلا رفت و با امام حسین(ع) و یاران کم شمارش جنگید و آنان را به شهادت رساند.
لشکر عمر بن سعد عمدتا از اهالی کوفه تشکیل شده بود و شمار افراد آن در آغاز حدود چهار هزار نفر بودهولی سپس با پیوستن لشکرهای دیگر به آن، به حدود بیست هزار تن رسیده است. عمر بن سعد قرار بود با لشکرش به ری برود. او مامور بود با دیلمیان که شورش کرده بودند، بجنگد و ولایت ری را نیز بر عهده گیرد. عبیدالله حاکم بصره و کوفه، حکم ولایت ری را نیز به او داده بود. بدین رو، عمر بن سعد پیش از ماجرای کربلا، در بیرون کوفه در محلی به نام حمام اعین اردو زده بود. پیش از آن که عمر بن سعد به سوی ری حرکت کند، ماجرای حرکت امام حسین به سوی کوفه و توقف کاروان آن حضرت در کربلا پیش آمد و عبیدالله از او خواست تا قبل از حرکت به ری، به کربلا برود و با امام حسین(ع) رویارو شود. عمر بن سعد در ابتدا نپذیرفت اما عبیدالله ولایت بر ری را مشروط به حضور او در کربلا کرد. بدین ترتیب، عمر بن سعد با لشکری که برای اعزام به ری فراهم شده بود، به کربلا رفت و واقعه عاشورا را پدید آورد.
بنابر برخی گزارشها، شمار بسیاری از مردم کوفه غیر از افراد لشکر عمر بن سعد، با تطمیع و تهدید بدو پیوستند. عبیداللّه بن زیاد برای گردآوری سرباز، مردم را در مسجد کوفه گرد آورد و بزرگان آنان را با هدیه نقدی، تطمیع کرد و آنان را همراهی با عمر بن سعد در جنگ با امام حسین(ع) فرا خواند. او عمرو بن حریث را به جای خود در کوفه گماشت و سپس با افرادش از کوفه بیرون رفت و در نخیله اردو زد و کوفیان را واداشت تا بدانجا بیایند و اردو بزنند. ابن زیاد برای جلوگیری از پیوستن کوفیان به سپاه امام حسین(ع) نیز تمهیداتی اندیشید از جمله پل کوفه را در اختیار گرفت و اجازه نداد کسی از آن عبور کند پیش از آن نیز ابن زیاد کارهایی برای جلوگیری از پیوستن مردم به امام حسین(ع) انجام داده بود؛ برای مثال حصین بن نمیر را که فرمانده شرطه او بود با چهار هزار سوار از مردم کوفه فرستاده بود تا میان قادسیه و قطقطانه توقف کند و از رفتن اشخاص از کوفه به سوی حجاز غیر از حاجیان و عمره گزاران و کسانی که متهم به هواداری امام حسین(ع) نیستند جلوگیری کند.
لشکر عمر بن سعد عمدتا از اهالی کوفه تشکیل شده بود و شمار افراد آن در آغاز حدود چهار هزار نفر بودهولی سپس با پیوستن لشکرهای دیگر به آن، به حدود بیست هزار تن رسیده است. عمر بن سعد قرار بود با لشکرش به ری برود. او مامور بود با دیلمیان که شورش کرده بودند، بجنگد و ولایت ری را نیز بر عهده گیرد. عبیدالله حاکم بصره و کوفه، حکم ولایت ری را نیز به او داده بود. بدین رو، عمر بن سعد پیش از ماجرای کربلا، در بیرون کوفه در محلی به نام حمام اعین اردو زده بود. پیش از آن که عمر بن سعد به سوی ری حرکت کند، ماجرای حرکت امام حسین به سوی کوفه و توقف کاروان آن حضرت در کربلا پیش آمد و عبیدالله از او خواست تا قبل از حرکت به ری، به کربلا برود و با امام حسین(ع) رویارو شود. عمر بن سعد در ابتدا نپذیرفت اما عبیدالله ولایت بر ری را مشروط به حضور او در کربلا کرد. بدین ترتیب، عمر بن سعد با لشکری که برای اعزام به ری فراهم شده بود، به کربلا رفت و واقعه عاشورا را پدید آورد.
بنابر برخی گزارشها، شمار بسیاری از مردم کوفه غیر از افراد لشکر عمر بن سعد، با تطمیع و تهدید بدو پیوستند. عبیداللّه بن زیاد برای گردآوری سرباز، مردم را در مسجد کوفه گرد آورد و بزرگان آنان را با هدیه نقدی، تطمیع کرد و آنان را همراهی با عمر بن سعد در جنگ با امام حسین(ع) فرا خواند. او عمرو بن حریث را به جای خود در کوفه گماشت و سپس با افرادش از کوفه بیرون رفت و در نخیله اردو زد و کوفیان را واداشت تا بدانجا بیایند و اردو بزنند. ابن زیاد برای جلوگیری از پیوستن کوفیان به سپاه امام حسین(ع) نیز تمهیداتی اندیشید از جمله پل کوفه را در اختیار گرفت و اجازه نداد کسی از آن عبور کند پیش از آن نیز ابن زیاد کارهایی برای جلوگیری از پیوستن مردم به امام حسین(ع) انجام داده بود؛ برای مثال حصین بن نمیر را که فرمانده شرطه او بود با چهار هزار سوار از مردم کوفه فرستاده بود تا میان قادسیه و قطقطانه توقف کند و از رفتن اشخاص از کوفه به سوی حجاز غیر از حاجیان و عمره گزاران و کسانی که متهم به هواداری امام حسین(ع) نیستند جلوگیری کند.
wikishia: لشکر_عمر_بن_سعد