گزین کرد هشتاد تن نوذری
همه گرزدار و همه لشکری.
فردوسی.
که از شاه و دستور و ازلشکری بر آن گونه نشنید کس داوری.
فردوسی.
مکن تیزمغزی و آتش سری نه زینسان بود مهتر و لشکری.
فردوسی.
پس پشت بدشارسان هری به پیش اندرون تیغزن لشکری.
فردوسی.
چنین داد پاسخ که گر مهتری بیابی ، مکن جنگ با لشکری.
فردوسی.
بدانست شهری و هم لشکری کزان کار شور آید و داوری.
فردوسی.
پراکنده شهری و هم لشکری همی جست هر کس ره مهتری.
فردوسی.
یاری گزیدم از همه گیتی پری نژادزان شد به پیش چشم من امروز چون پری
لشکر برفت و آن بت لشکرشکن برفت
هرگز مباد کس که دهد دل به لشکری.
فرخی.
آلتونتاش... گفت بنده را خوشتر آن بود که چون پیر شده است از لشکری دست بکشیدی.( تاریخ بیهقی ). وی پیر شده است و از وی کاری نمی آیدمراد وی آن است که از لشکری توبه کند و به تربت امیرماضی بنشیند. ( تاریخ بیهقی ). پس از فرمان های ما بر مثال تو کار باید کرد لشکری و رعیت را. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 398 ). کار از درجه سخن به درجه شمشیر کشید و رعیت و لشکری میل سوی عیسی کردند. ( تاریخ بیهقی ص 341 ).چوچاره نبد شهری و لشکری
گرفتند زنهار و خواهشگری.
اسدی ( گرشاسب نامه ص 310 ).
ز شاهانی ار پیشه ور گوهری پدر ورزگر داری ار لشکری.
اسدی ( گرشاسب نامه ص 19 ).
ترا خط قید علوم است و خاطرچوزنجیر مرکب لشکری را.
ناصرخسرو.
آنکه تنها سپاهی است آن مردم حشری هزیمت کرد و لشکری چون هزیمت دید نیز براندن گرفت. ( تاریخ سیستان ).غریق منت و احسان بیشمار تواند
ز لشکری و رعیت ز عامی و علوی.
سوزنی.
در عراق و کهستان قحطسالی عظیم بود لشکری به رنجی تمام به بغداد رسید. ( راحةالصدور راوندی ). چنین گوید برزویه طبیب مقدّم اطبای پارس که پدر من از لشکریان بود. ( کلیله و دمنه ). و لشکری ورعیت بر طاعت و عبودیت بیارامید. ( کلیله و دمنه ).بیشتر بخوانید ...