لطف الله بن یوسف حلیمی

[ویکی فقه] حلیمی، لطف اللّه بن یوسف، لغت شناس، فقیه ، شاعر و طبیب ایرانی تبار عثمانی در اواخر سده نهم بود.
جدش، عبدالحلیم، اهل سیواس بود و خود حلیمی به احتمال بسیار در آماسیه به دنیا آمده و همان جا بزرگ شده بود. برخی منابع او را ایرانی و از دیار عجم و از ادیبان فاضل فارسی دان شمرده اند.بعضی مؤلفان وی را معاصر سلطان سلیم یاووز معرفی کرده و گفته اند که در ۹۲۲ درگذشته است ، اما این مدعا اشتباه، و نتیجه خلط حلیمی با شاعری به نام حلیمی چلبی است.
مناصب حلیمی
حلیمی در روزگار سلطان محمد فاتح به استانبول رفت و صدراعظم ، محمودپاشا، از او حمایت کرد. هنگام سلطنت فاتح، حلیمی مقام قضای نواحی مختلف قلمرو عثمانی را داشت، اما وقتی به شاهزاده بایزید دوم توصیه کرد از معاشرانش، که وی را به خَمر و قمار و مواد مخدر سوق می دادند، پرهیز کند، دوستان شاهزاده برای وی دسیسه چیدند و او در ۸۷۷ در توقات زندانی شد، ولی پس از سه ماه تبرئه و آزاد گردید. آنگاه در قصیده تائیه ای به عربی، ماوقع را به اطلاع سلطان رساند و موجب تعقیب و مجازات کسانی شد که ولیعهد را گمراه می کردند.
وفات
حلیمی احتمالا پس از جلوس بایزید دوم، با تحریک و توطئه همان دشمنان قدیمش، در ۸۸۷ اعدام شد.
زبان فارسی
...