لطف اندوز

لغت نامه دهخدا

لطف اندوز. [ ل ُ اَ ] ( نف مرکب ) اندوزنده لطف و مهربانی و خوشرفتاری :
برآمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی
فغان از قهر لطف اندوز و زهر شکرآمیزت.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه لطف اندوزد : بر آمیزی و بگریزی و بنمایی و بربایی فغان از قهر لطف اندوز و ز هر شکر آمیزت . ( سعدی لغ. )

پیشنهاد کاربران

بپرس