لنگستون هیوز

جیمز مرسر لنگستون هیوز ( به انگلیسی: James Mercer Langston Hughes ) ( ۱ فوریهٔ ۱۹۰۲ جاپلین، میزوری – ۲۲ مهٔ ۱۹۶۷ نیویورک ) شاعر، داستان نویس، نمایشنامه نویس، داستان کوتاه نویس، و نوشتارنویس سیاه پوست آمریکایی بود. او بیش تر به دلیل کارش در رنسانس هارلم نامدار است.
جیمز لنگستون هیوز در یکم فوریهٔ ۱۹۰۲ در جاپلینِ ایالت میزوری متولد شد. هنگامی که کودکی بیش نبود، پدر و مادرش از هم جدا شدند و پدرش راهی مکزیک شد. تا ۱۳سالگی نزد مادربزرگش ماند؛ آن گاه برای زندگی در کنار مادرش و همسر او راهی لینکلن در ایالت ایلینوی شد و سرانجام در کلیولند، اوهایو ساکن شد در لینکلن، ایلینوی، هیوز سرودن شعر را آغاز کرد.
پس از فراغت از تحصیل یک سال در مکزیکو و یک سال را در دانشگاه کلمبیا سپری کرد در طی این سال کارهای گوناگونی از قبیل کمک آشپز، کارگر خشک شویی و گارسن انجام داد و با کار کردن در لباس ملوانی به اروپا و آفریقا سفر کرد. در سال ۱۹۲۴ راهی واشینگتن دی. سی. شد. هیوز نخستین کتاب شعرش را بدست آلفرد آ. ناپ با عنوان «The Weary Blues» در مجلهٔ بحران در سال ۱۹۲۶ منتشر کرد. سه سال بعد تحصیلات دانشگاهی اش را در دانشگاه لینکلن پنسیلوانیا به پایان رساند.
نخستین رمانش «Not Without Laughter» نشان طلای Harmon را در ادبیات گرفت. هیوز اظهار داشت که پل لارنس دانبر، کارل سند برگ و والت ویتمن تأثیر عمده ای بر کار او داشتند. به ویژه او به واسطهٔ تصویرهای هنرمندانه و درخشانش از، زندگی سیاهان آمریکا بین سال های دههٔ ۲۰ تا ۶۰ مشهور است. او رمان ها، داستان های کوتاه و نمایشنامه هایش را نیز به زیبایی اشعار پدیدآورده است. او به دلیل تعهدی که به دنیای موسیقی Jazz داشت نوشته هایش تحت تأثیر قرار گرفت. برای نمونه در مونتاژ «رؤیای به تعویق افتاده» مشهود است بر خلاف دیگر شعرای سیاه پوست برجستهٔ آن دوره، زندگی و کارهای او تأثیری بسزا در شکل گیری جنبش های هنری رنسانس هارلم در دههٔ ۲۰ گذاشت.
لنگستون هیوز در ۲۲ می ۱۹۶۷ در اثر سرطان در نیویورک درگذشت. کمیتهٔ حفظ و نگهداری شهر نیویورک به یاد او، محل زندگی اش را در کوچهٔ ۲۰ شرقی در خیابان ۱۲۷ هارلم شهر نیویورک سیتی Land mark اعلام کرد. .
اما اصیل ترین کوشش وی از میان بردن تعمیم های نادرست و برداشت های قالبی مربوط به سیاهان بود که نخست از سفیدپوستان نشات می گرفت و آنگاه بر زبان سیاه پوستان جاری می شد.