لهوا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
لهو (۱۶ بار)

«لهو» (سرگرمی) به هر کاری گفته می شود که انسان را به خود مشغول داشته و از مسائل اصولی منحرف سازد.
تعبیر به «لَهْو» در سوره «جمعه» اشاره به طبل و سایر آلات لهوی است که، به هنگام ورود قافله تازه به «مدینه» می زدند، که هم نوعی اخبار و اعلام بود، و هم وسیله ای برای سرگرمی و تبلیغ کالا، همان گونه که در دنیای امروز نیز در فروشگاه هایی که به سبک غرب است نیز، نمونه آن دیده می شود. و «لَهْوُ الْحَدِیْثِ» به معنای سخنان بیهوده است.
مشغول شدن. چیزی که مشغول می‏کند «لَهَا الرَّجُلُ برالشَّیْ‏ءِ: لَعَبَ» این مشغول شدن توأم با غفلت است. راغب می‏گوید: لهو آن است که انسان را از آنچه مهم است به دردش می‏خورد مشغول نماید. . نیست زندگی دنیا مگر بازی و مشغول کننده. الهاء: مشغول کردن. . اموال و اولادتان شما را از یاد خدا مشغول و غافل نکند . مردانی که تجارت و فروختن آنها را از یاد خدا مشغول و غافل نمی‏کند. * . تلهی مشغول شدن و غفلت ورزیدن است یعنی: اما آنکه شتابان پیش تو می‏آید و از خدا می‏ترسد تو از او غافل می‏شوی و به چیز دیگری مشغول می‏گردی. * . آنها به بازی زندگی پرداخته‏اند. دلهایشان به غیر حق مشغول است. لهو الحدیث‏ . یعنی: بعضی از مردم حدیث مشغول کننده را می‏خرد تا مردم را ندانسته از راه خدا گمراه کند و راه خدا را مسخره گیرد، عذاب خوار کننده برای آنهاست. در مجمع فرموده این آیه درباره نضر بن حرث بن علقمه نازل شد که برای تجارت به فارس می‏رفت، اخبار عجم را می‏آموخت و بر قریش نقل می‏کرد و می‏گفت: محمد به شما اخبار عاد و ثمود را نقل می‏کند من هم داستان رستم، اسفندیار، و اخبار کسری‏ها را، مردم به داستانسرائی او گوش داده و از شنیدن قرآن دست می‏کشیدند. در المیزان از تفسیر قمی از امام باقر «علیه السلام» نقل شده که مراد از «مِنَ النَّاسِ مِنْ یَشْتَری...» نضر بن حارث بن علقمه است. نگارنده گوید: گمان بیشتر آن است که تمام سوره لقمان از برای این ماجرا نازل شده است و این سوره می‏فهماند که قرآن حاوی حقائق و راههای سعادت دنیا و آخرت است و حکایاتی که در آن نقل شده مثل حکایت لقمان پر از فوائد و نصائح است نه مثل قصه رستم و اسفندیار که جز لهو الحدیث نیست. غناء روایات بسیاری درباره آیه فوق نازل شده که دلالت دارند براینکه غناء و آواز خوانی از مصادیق لهوالحدیث است و حرام می‏باشد. رجوع شود به روایات در وسائل و غیره . زندگی لهو: . لفظ «لَهْو و لَعِب» چهاربار درباره زندگی دنیا آمده است درباره لعب بودن آن در «لعب» سخن گفتیم. تعبیر «لَهْو» درباره دنیا مشعر بر آن است که زندگی دنیا انسان را از یاد حق و آخرت غافل می‏کند چنانکه . . این مطلب را روشن می‏کند و در بسیاری از آیات هست: . پس باید در زندگی مواظب بود.