لور و لر

لغت نامه دهخدا

لور و لر. [ رُ ل َ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) زمین سیلاب کنده در گذر سیل :
گر سبکباری مترس از راه ناهموار از آنک
بهترین میدان تک خرگوش را لور و لر است.
امیرخسرو.
رجوع به لر و لور شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- لور ۲ : گر سبکباری مترس از راه ناهموار از آنک بهترین میدان تک خرگوش را لور و لرست . ( امیر خسرو لغ. )

پیشنهاد کاربران

بپرس