لونگ چینگ

دانشنامه عمومی

لونگ چینگ ( چینی: 隆慶؛ پین یین: Lóngqìng؛ وید - جایلز: Lung - ch’ing؛ انگلیسی: Longqing ) به معنای «جشن بزرگ»، نام پادشاهی جو تسای هو ( ۴ مارس ۱۵۳۷ - ۵ ژوئیه ۱۵۷۲ ) ، دوازدهمین امپراتور دودمان مینگ بود که به مدت شش سال بین سال های ۱۵۶۷ تا ۱۵۷۲ بر چین فرمانروایی نمود.
جو تسای هو ( چینی: 朱載垕؛ پین یین: Zhū Zàihòu؛ وید - جایلز: Chu Tsai - Huo؛ انگلیسی: Zhu Zaihou ) در ۴ مارس ۱۵۳۷ زاده شد و با مرگ پدرش امپراتور جیاجینگ به عنوان دوازدهمین امپراتور مینگ با عنوان امپراتور لونگ چینگ در ۱۵۶۷ بر تخت سلطنت نشست. کشور چین در این زمان به دلیل حکومت طولانی مدت امپراتور جیاجینگ که با بی توجهی کامل او نسبت به امور مملکتی و سپردن زمام امور به دست افراد بی کفایت همراه شده بود در وضعیت خوبی به سر نمی برد و لونگ چینگ به امید بهبود بخشیدن به اوضاع دست به اصلاحاتی زد. او مخارج دربار را محدود ساخت و تلاش نمود تا جلوی فساد اداری گرفته شود. همچنین صاحب منصبانی توانمند همچون جانگ جوجنگ را به استخدام حکومت درآورد تا کشور دوره ای از ثبات و پیشرفت را تجربه نماید.
در این زمان تجارت با دیگر کشورها در اروپا، آفریقا و آسیا از سر گرفته شد و امنیت مرزهای آبی و زمینی بهبود یافت. همچنین عهدنامهٔ صلحی با آلتان، رهبر مغول هایی که مرزهای شمالی چین را مورد تاخت و تاز قرار داده بودند امضا شد.
مدت حکومت امپراتور لونگ چینگ طولانی نبود و با مرگ او در ۵ ژوئیه ۱۵۷۲ به پایان رسید و پسرش جو ئی جون با عنوان امپراتور وان لی جانشین او شد.
عکس لونگ چینگ
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس