لوکرتیوس

لوکْرِتیوس (ح ۹۹ـ۵۵ پ م)(Lucretius)
لوکْرِتیوس
(نام کامل: تیتوس لوکرتیوس کاروس) شاعر رومی. شعر آموزشی بزرگ او در شش دفتر، با عنوان دربارۀ طبیعت اشیا مبیّن نظریه های دموکریتوس و اپیکوروس و فیلسوفان یونانی است و سرچشمۀ عمدۀ دانش معاصر دربارۀ اندیشه اپیکوروس به شمار می رود. لوکرتیوس درصدد بود که بشریت را از قید هراس از مرگ و بیم داشتن از خدایان، که به نظر او علت عمدۀ ناخرسندی آدمی است، برهاند و شعرش را بیشتر به منظور آموزش دادن و متقاعدساختن عرضه کرد تا به منظور خشنودکردن. توصیف او از جهان هستی به عنوان برهم انباشتگیِ تصادفیِ اتم هایی که در خلأ حرکت می کنند، تأکیدش بر این که روح یک ذات جداگانۀ غیرمادّی نیست بلکه ترکیبِ اتفاقیِ اتم هایی است که پس از فنای جسم باقی نمی ماند، و اعتقاد راسخ او به علل مطلقاً طبیعی برای پدیده های زمینی، همگی به منظور اثبات این نکته اند که جهان را عامل ایزدی هدایت نمی کند و از این رو ترس از امور مابعدالطبیعی پایه و اساس معقولی ندارد. لوکرتیوس وجود خدایان را رد نمی کند، اما چنین می انگارد که آنان را با امور یا سرنوشت میرندگان کاری نیست. یکی از مشهورترین قطعه های دربارۀ طبیعت اشیا توصیف سیر تحول زندگی ابتدایی و زایش تمدن است. میلتون در بسیاری از قطعه های بهشت گمشدهاش از لوکرتیوس تقلید کرده است.