لکهٔ سرخ بزرگ نام بزرگ ترین توفان عظیم چرخان در سطح سیارهٔ هرمز ( مشتری ) است. این توفان در راستای کمربندها و منطقه های مشتری جریان دارد. [ ۱] از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است. [ ۲] ابعاد لکهٔ سرخ ۲۴٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ کیلومتر در جهت شرق به غرب و ۱۲٬۰۰۰ تا ۱۴٬۰۰۰ کیلومتر در جهت شمال به جنوب است. [ ۳]
رنگ این لکه در سال های اخیر، نارنجی سوخته کمرنگ شده است. [ ۴] این لکه در اصل یک توفان واچرخندی دائمی در ناحیهٔ °۲۲ در جنوب استوای مشتری است که دست کم ۱۷۷ سال است که وجود دارد و احتمالاً ۳۴۲ سال دیگر نیز ادامه خواهد داشت. [ ۵] بزرگی این توفان به گونه ای است که آن را می توان با تلسکوپ از زمین دید. لکهٔ بزرگ سرخ تا پیش از سال ۱۶۶۵ وجود داشته اما لکهٔ امروزی، نخستین مرتبه در سال های پس از ۱۸۳۰ میلادی مشاهده گردید و تنها پس از برجستگی مشهود و ظاهری سال ۱۸۷۹ مورد مطالعهٔ جدی قرار گرفت. طوفانی که در سدهٔ هفدهم دیده شده است ممکن است متفاوت از طوفانی باشد که امروز وجود دارد. [ ۶]
از زمان کشف آن در سدهٔ ۱۷ میلادی تا آغاز مطالعات جدی مربوط به سال ۱۸۳۰ یک فاصله طولانی و مجهول وجود دارد و نمی توان گفت در این مقطع آیا لکهٔ اصلی پراکندگی پیدا کرده و یا اصلاح و متمرکز شده است و همین طور آیا محوتر گردیده است چرا که سوابق و مطالعات بصری در آن مقطع ناچیز است. [ ۷] به عنوان مثال، احتمال داده می شود که اولین رصدگر لکهٔ سرخ بزرگ رابرت هوک بوده است. وی در ماه مهٔ ۱۶۶۴ نقطه ای را در این سیاره توصیف کرد. هر چند، محتمل است که مکانی که هوک به آن اشاره داشته در مدار دیگری قرار داشته ( مدار استوایی شمال مشتری و برخلاف موقعیت امروزی که مدار استوایی جنوبی ) است. با همهٔ این احوال توصیفات جووانی دومنیکو کاسینی حول محور اشاره و پرداختن به مقولهٔ یک نقطهٔ پایدار که در سال های بعد مطرح شد، متقاعدکننده تر است. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرنگ این لکه در سال های اخیر، نارنجی سوخته کمرنگ شده است. [ ۴] این لکه در اصل یک توفان واچرخندی دائمی در ناحیهٔ °۲۲ در جنوب استوای مشتری است که دست کم ۱۷۷ سال است که وجود دارد و احتمالاً ۳۴۲ سال دیگر نیز ادامه خواهد داشت. [ ۵] بزرگی این توفان به گونه ای است که آن را می توان با تلسکوپ از زمین دید. لکهٔ بزرگ سرخ تا پیش از سال ۱۶۶۵ وجود داشته اما لکهٔ امروزی، نخستین مرتبه در سال های پس از ۱۸۳۰ میلادی مشاهده گردید و تنها پس از برجستگی مشهود و ظاهری سال ۱۸۷۹ مورد مطالعهٔ جدی قرار گرفت. طوفانی که در سدهٔ هفدهم دیده شده است ممکن است متفاوت از طوفانی باشد که امروز وجود دارد. [ ۶]
از زمان کشف آن در سدهٔ ۱۷ میلادی تا آغاز مطالعات جدی مربوط به سال ۱۸۳۰ یک فاصله طولانی و مجهول وجود دارد و نمی توان گفت در این مقطع آیا لکهٔ اصلی پراکندگی پیدا کرده و یا اصلاح و متمرکز شده است و همین طور آیا محوتر گردیده است چرا که سوابق و مطالعات بصری در آن مقطع ناچیز است. [ ۷] به عنوان مثال، احتمال داده می شود که اولین رصدگر لکهٔ سرخ بزرگ رابرت هوک بوده است. وی در ماه مهٔ ۱۶۶۴ نقطه ای را در این سیاره توصیف کرد. هر چند، محتمل است که مکانی که هوک به آن اشاره داشته در مدار دیگری قرار داشته ( مدار استوایی شمال مشتری و برخلاف موقعیت امروزی که مدار استوایی جنوبی ) است. با همهٔ این احوال توصیفات جووانی دومنیکو کاسینی حول محور اشاره و پرداختن به مقولهٔ یک نقطهٔ پایدار که در سال های بعد مطرح شد، متقاعدکننده تر است. [ ۸]
wiki: لکه سرخ بزرگ