مات و فات

لغت نامه دهخدا

مات و فات. [ ت ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمرکب ) ( مأخوذ از دو فعل ماضی عربی ) مرگ و نیستی.
- مات و فات گفتن یا قائل به مات و فات بودن ؛ یعنی منکر معاد بودن و منکربعث و نشور و منکر بقای روح بودن. شاید مأخوذ از قول قس بن ساعدة است : من عاش مات و من مات فات و کل ما هو آت آت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به مات شود.

فرهنگ فارسی

مرگ و نیستی

پیشنهاد کاربران

بپرس