مَأمونی، عبدالسلام (بغداد پس از ۳۴۳ق)
شاعر عرب. در جوانی، در ری، به خدمت صاحب بن عباد درآمد، اما با دسیسۀ مخالفانش، ناچار ری را از طریق نیشابور ترک کرد و به دربار سامانیان در بخارا رفت. ثعالبی او را مردی جاه طلب که سودای خلافت در سر می پرورانده معرفی کرده است، شعر او حاوی انواعی کوتاه از وصف، و سندی است که تکوین اسلوب پیشرفتۀ فارسی را در مرحلۀ آغازین، اما در کسوت عربی نشان می دهد.
شاعر عرب. در جوانی، در ری، به خدمت صاحب بن عباد درآمد، اما با دسیسۀ مخالفانش، ناچار ری را از طریق نیشابور ترک کرد و به دربار سامانیان در بخارا رفت. ثعالبی او را مردی جاه طلب که سودای خلافت در سر می پرورانده معرفی کرده است، شعر او حاوی انواعی کوتاه از وصف، و سندی است که تکوین اسلوب پیشرفتۀ فارسی را در مرحلۀ آغازین، اما در کسوت عربی نشان می دهد.
wikijoo: مامونی،_عبدالسلام_(بغداد_پس_از_۳۴۳ق)