ماکم

لغت نامه دهخدا

( مآکم ) مآکم. [ م َ ک ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مَأکَم و مأکمة. ( منتهی الارب ). ج ِ مَأکَمة. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مأکمة شود. || در شاهد زیر از ترجمه تاریخ یمینی به معنی پشته ها و تل ها به کار رفته است : همگنان را در اکناف مخارم و اعطاف مآکم آواره گردانید. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 323 و چ شعار ص 313 ).
مأکم. [ م َءْ ک َ / ک ِ ] ( ع اِ ) گوشت پاره سرسرین و آن دو است یا دو گوشت پاره ای که مابین سرین و هر دو پهلوی پشت است. مأکمة [ م َءْ ک َ / ک ِ م َ ]. ج ، مآکم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس