مبینه

است که هم بطور متعدی استعمال می شود، و مفعول می گیرد، و هم بطور لازم و بی مفعول بکار می رود، هم بطور لازم گفته می شود: ( ابان المسأله ) مسأله روشن شد، و هم ( استبان ) و هم ( بین ) و هم ( تبین ) ، همچنان که بطور متعدی گفته می شود: ( ابنت المسئله و استبنتها و بینتها و تبینتها ) ( که در همه این تعبیرها معنا این است که من مسأله را روشن کردم ) .