متش

بیرانوند که در زمان صفویه به علت سرو سامان دادن به مالیات حکومتی تشکیل گردیده ، مردمان این طایفه از عیلامیان باستان می باشند که محل کوچ عشایریشان در مناطق قشلاق لرستان پشتکوه ( پشتکوه والی لرستان ) و مناطق ییلاق شان در حوالی بخش هرو خرم آباد و سپس در دوره قاجار با خرید ملک آبسرده بخش ۵ چغلوندی ( بیرانوند شمالی ) در منطقه آبسرده یکجانشین و به کشاورزی و دامپروری مشغول شده اند، طبق کتب و نوشته های قدیمی ایلات موکریان متش که در بعضی کتب به نام طایفه مامش ایل پیران نام برده شده ارتباط بسیار نزدیکی با صارم کرد داشته و گویا متش و صارم کرد از یک نسل باشند ، قبر صارم کرد که در بعضی کتب او را فرمانده لشگر ایل پیران معرفی نموده اند در تپه ای به نام صارم خان در مهاباد می باشد. در بعضی کتب ذکر گردیده که در زمان صفویه تعدادی از خوانین ایل پیران به عراق تبعید شده اند و چون عرب پ نداشته آنان را بیران خطاب می کند، حربه دفاعی دوره صفویه کاشت پیکل ( خار زرد ) در جلوی لشکریان بوده که گفته می شود صارم از این حربه دفاعی در مقابل شاه اسماعیل اول استفاده نموده و همین امر باعث تبعید لشگریانش به عراق گردیده است و . . .