متنافر

[ویکی فقه] تنافر در لغت به معنای از هم رمندگی چیزهاست.
تنافر به دو قسم لفظی و معنوی تقسیم می شود.
← تنافر معنوی
ستودن نداند کس او را چو هست ••• میان بندگی را ببایدت بستدر این بیت از فردوسی تلفظ دقیق کلمه ی ببایدت این است که در روی حرف «ی» و «د» فتحه قرار می گیرد در صورتی که در بیت این دو حرف در کلمه به شکل ساکن خوانده می شوند. همچنین در بیت زیر از داستان رستم و سهراب در کلمه ی بخواندت نیز تنافر وجود دارد: چو داند بخواندت نزدیک خویش ••• دل مادرت گردد از درد ریشاین که چرا برخی از کلمات نه تنها گوش نواز نیست، بلکه کراهت در سمع دارند بحثی است که قاعده مربوط به آواشناسی و واج شناسی از شعبات علم زبان شناسی است اما در اینجا به طورکلی می توان گفت که تلفظ غیر طبیعی کلمات ایجاد غرابت می کند.