مجمر اصفهانی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر. ملقب به مجتهدالشعراء. اصلش از سادات طباطبایی اردستان و از فرزندزادگان میرزا رفیعای نایینی بود. در زواره ی اصفهان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به اصفهان رفت و به آموختن علم و ادب پرداخت. وی به انجمن نشاط راه یافت و بعد از مدتی همراه معتمدالدوله میرزا عبدالوهاب نشاط، منشی الممالک به تهران آمد و سپس به آذربایجان و ایروان رفت و به یاری نشاط وارد دربار فتحعلی شاه شد و ملازمت شاه را اختیار نمود ولی همچنان تحت تربیت معتمدالدوله بود.
پس از درگذشت میر سید محمد سحاب اصفهانی پسر هاتف وی از جانب شاه قاجار ملقب به لقب مجتهد الشعراء گشت. مجمر همچنین سالها ندیم و ملازم حسنعلی میرزا، فرزند فتحعلی شاه بود و از پدر و پسر صله و انعام بسیار دریافت کرد. وی عاقبت در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.
از او قصاید و غزلیات و ترکیب بند و اشعاری در هجو و هزل باقی است. اشعار او بیشتر قصیده و به سبک خاقانی و انوری می باشد. از آثارش: «مثنوی» به سبک «تحفة العراقین» خاقانی؛ قطعات منثوری به سبک «گلستان» سعدی؛ دیوان شعر.