[ویکی نور] أبو العباس أحمد بن عبدالله بن محمد طبری، مشهور به محبّ الدین به سال 615 در شهر مکه تولد یافت. عصر زندگانی وی همزمان با پایان دولت ایوبیان و بر پایی دولت ممالیک در سال 648 است. خاندان محب طبری که نسبشان به «حسین بن علی بن ابی طالب» می رسید، در مکه از موقعیت ویژه ای برخوردار بودند.
محبّ طبری خود در مکه زیست و به عنوان شیخ حرم و محدث حجاز مطرح گشت. وی مذهب شافعی داشت و شیخ شافعیان در حجاز و معتقد به عقاید اهل سنت و جماعت بود و در علم فقه و حدیث سر آمد دیگران بود.
وی از ابوالحسن بن مقیّر، ابن جمیزی، شعیب زعفرانی و عده ای دیگر روایت کرده
و از او کسانی چون دمیاطی، ابن عطار، ابن خباز و برزالی روایت کرده اند.
برای وی دهها کتاب برشمرده اند که در موضوعات متنوع تفسیر، فقه، حدیث، سیره، تاریخ و فضائل نوشته است. برخی از این آثار عبارتند از: الکافی فی غریب القرآن، تفسیر جامع، القبس الاسنی، ذخائر العُقبی فی مناقب ذَوی القُربی، السمط الثمین فی مناقب امهات المومنین، خلاصة السِیَر فی احوال سید البشر، الریاض النضرة فی مناقب العشره، الاحکام الکبری، الدرلمنثور للملک المنصور، غایة بغیة الناسک من احکام المناسک، استقصاء البیان فی احکام الشادروان، الغناء و تحریمه و کتابی بزرگ در احکام که به شش جلد می رسد.
محبّ طبری خود در مکه زیست و به عنوان شیخ حرم و محدث حجاز مطرح گشت. وی مذهب شافعی داشت و شیخ شافعیان در حجاز و معتقد به عقاید اهل سنت و جماعت بود و در علم فقه و حدیث سر آمد دیگران بود.
وی از ابوالحسن بن مقیّر، ابن جمیزی، شعیب زعفرانی و عده ای دیگر روایت کرده
و از او کسانی چون دمیاطی، ابن عطار، ابن خباز و برزالی روایت کرده اند.
برای وی دهها کتاب برشمرده اند که در موضوعات متنوع تفسیر، فقه، حدیث، سیره، تاریخ و فضائل نوشته است. برخی از این آثار عبارتند از: الکافی فی غریب القرآن، تفسیر جامع، القبس الاسنی، ذخائر العُقبی فی مناقب ذَوی القُربی، السمط الثمین فی مناقب امهات المومنین، خلاصة السِیَر فی احوال سید البشر، الریاض النضرة فی مناقب العشره، الاحکام الکبری، الدرلمنثور للملک المنصور، غایة بغیة الناسک من احکام المناسک، استقصاء البیان فی احکام الشادروان، الغناء و تحریمه و کتابی بزرگ در احکام که به شش جلد می رسد.
wikinoor: محب الدین_طبری،_احمد_بن_عبدالله