محتضن

لغت نامه دهخدا

محتضن. [ م ُ ت َ ض ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از احتضان ، دربرگیرنده کودک ، یا دایگی کننده و پرورنده آن را. ( آنندراج ). کسی که در آغوش میگیرد و در بغل میگیرد. || از کار بازداشته شده. ( ناظم الاطباء ). || بازدارنده کسی را از حاجت وی. ( آنندراج ). آنکه از کار بازمیدارد. ( ناظم الاطباء ).

محتضن. [ م ُ ت َ ض َ ] ( ع اِ ) کنار. ( مبنیاً للمفعول ) ( منتهی الارب ). کنار و آغوش. || عاج. || ( ص ) نعت مفعولی از احتضان. || در آغوش گرفته شده و در کنار گرفته شده. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس