محمدرضا مظفر

[ویکی فقه] محمدرضا مظفر یکی از علمای شیعه است که دارای آثار متنوع در علوم مختلف است.
در جنوب شرقی نجف اشرف و در محله براق، منزل آیة الله شیخ محمد رضا مظفر واقع بود، پنج ماه پس از درگذشت شیخ، در پنجم شعبان سال ۱۳۲۲ هجری آخرین یادگار آن مرد حق دیده به جهان گشود و «محمد رضا» نامیده شد. مادر محمد رضا دختر علامه شیخ عبدالحسین طریحی (۱۲۳۵ـ۱۲۹۳ ق.) است و او در دامان آن زن با فضیلت و با سرپرستی برادر بزرگش شیخ عبدالنبی مظفر (۱۲۹۱ـ۱۳۳۷ ق.) رشد کرد. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی برادر دیگرش شیخ محمد حسن (۱۳۰۱ـ۱۳۷۵ ق.) سرپرستی او را به عهده گرفت و راهنمای زندگی اش گردید. محمد رضا از خاندان علمی و ادبی بنام و معروف شیعی موسوم به «آل مظفر» برخاسته است. این خاندان از نیمه سده دوازده قمری در حوزه نجف شناخته شد و چهره های نامدار و متفکر آن در عرصه های متعدد و رشته های متنوع علوم اسلامی درخشید و شعاع پرتو نورشان گستره مراکز علمی تحقیقی شیعه و غیر آن را درنوردید.
در حوزه نور
محمد رضا پس از فراگیری خواندن و نوشتن، در سیزده سالگی راهی مکتب علوم دینی شد و به آموختن مبانی و اصول ادبیات عرب پرداخت و در این مقطع از استاد شیخ محمد طه حویزی بسیار بهره برد. او سپس با عزمی راسخ دوره سطح فقه و اصول را سپری کرد و آن گاه در جلسات دروس عالی این دو علم و هم چنین حکمت و فلسفه و عرفان که از سوی اساتید به نام تدریس می شد، حاضر گشت.
اساتید
۱. شیخ محمد حسن مظفر، شیخ محمد رضا به همراه برادر دیگرش شیخ محمد حسین در درس برادر بزرگشان شرکت می کردند.۲. میرزا محمد حسین نایینی (متوفای ۱۳۵۵ ق.)۳. شیخ آقا ضیاء الدین عرایق (۱۲۷۸ـ۱۳۶۱ ق.)۴. میرزا عبدالهادی شیرازی (۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ ق.)۵. سید علی قاضی طباطباییی (۱۳۸۵ـ۱۳۶۶ ق.)۶. شیخ محمد حسین اصفهانی (۱۲۹۶ـ۱۳۶۱ ق.) این شخصیت را می توان از معماران بزرگ علمی شیخ محمد رضا دانست که در شکل دهی شخصیت او تأثیر بسیاری داشت، بدان حد که خط مشی اصولی، فقهی و فلسفی او بیشتر متأثر از دیدگاه های این استاد است. احترام و تجلیل فراوان مظفر از مقام شیخ محمد حسین گواه ارتباط تنگاتنگ و علاقه بی حد اوست.
تحصیلات عالیه
...

[ویکی شیعه] شیخ محمدرضا مظفر (۱۳۲۲- ۱۳۸۳ق) عالم شیعی قرن چهاردهم. او تحصیلاتش را در حوزه علمیه نجف آغاز کرد و از درس محمد حسین نائینی، آقا ضیاء عراقی، قاضی طباطبایی بهره برد و خود نیز شاگردان بسیاری تربیت کرد. مظفر با استفاده از موقعیتش در حوزه نجف و برای تحقق اندیشه هایش دست به تأسیس مراکز علمی و فرهنگی متعددی زد. در تقریب بین مذاهب و شیعه و سنی گام برداشت. از او تألیفاتی به جا مانده است که به شیوه نو و ساده نگارش شده و برخی از آن ها امروزه از منابع درسی حوزه های علمیه است.
محمدرضا مظفر در پنجم شعبان سال ۱۳۲۲ قمری در یکی از محله های نجف به نام «براق» و پنج ماه پس از وفات پدرش به دنیا آمد. پدرش محمد بن عبدالله مظفر از سلسله «آل مظفر» و در زمره فقیهان و مجتهدان نجف بود. مادرش دختر شیخ عبدالحسین طریحی (متوفای ۱۲۹۳ق) است. در آغاز برادر بزرگترش، شیخ عبدالنبی (متوفای ۱۳۳۷ق) کفالت او را بر عهده گرفت. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی، برادر دیگرش، شیخ محمدحسن مظفر (م۱۳۷۵ق) سرپرستی او را به عهده گرفت.
«آل مظفر» در نجف افرادی خوشنام بودند و در دانش مرتبه بلندی داشتند. از سده دوازدهم هجری قمری در حوزه علمیه نجف، شخصیت های برجسته ای از این خاندان در علوم اسلامی شناخته شدند.

[ویکی فقه] در جنوب شرقی نجف اشرف و در محله براق، منزل آیة الله شیخ محمد رضا مظفر واقع بود، پنج ماه پس از درگذشت شیخ، در پنجم شعبان سال ۱۳۲۲ هجری آخرین یادگار آن مرد حق دیده به جهان گشود و «محمد رضا» نامیده شد. مادر محمد رضا دختر علامه شیخ عبدالحسین طریحی (۱۲۳۵ـ۱۲۹۳ ق.) است و او در دامان آن زن با فضیلت و با سرپرستی برادر بزرگش شیخ عبدالنبی مظفر (۱۲۹۱ـ۱۳۳۷ ق.) رشد کرد. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی برادر دیگرش شیخ محمد حسن (۱۳۰۱ـ۱۳۷۵ ق.) سرپرستی او را به عهده گرفت و راهنمای زندگی‎اش گردید. محمد رضا از خاندان علمی و ادبی بنام و معروف شیعی موسوم به «آل مظفر» برخاسته است. این خاندان از نیمه سده دوازده قمری در حوزه نجف شناخته شد و چهره‎های نامدار و متفکر آن در عرصه‎‎های متعدد و رشته‎های متنوع علوم اسلامی درخشید و شعاع پرتو نورشان گستره مراکز علمی تحقیقی شیعه و غیر آن را درنوردید.