[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
مدرس رضوی خراسانی، محمدتقی
محقق، دانشمند، مصحح و استاد دانشگاه. پدرش، میرزا محمدباقر از علمای بزرگ خراسان و مدرس اول آستان قدس رضوی بود. در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مدارس جدید زادگاهش فراگرفت. سپس به آموختن علوم قدیمه نزد اساتید آن زمان پرداخت.
وی کتابهای «مغنی» و «مطول» تفتازانی و قسمتی از شرح «منظومه» حاج ملا هادی سبزواری را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری آموخت. «تحریر اقلیدس» و «مجسطی» و کتب ریاضی قدیم و «شرح لمعه» در فقه و «قوانین» در اصول را نزد پدر خواند. سپس از محضر آقا بزرگ حکیم استفاده نمود و «شرح هدایة» و «شرح اشارات» را نزد او خواند.
آنگاه مدتی از درس خارج فقه و اصول آیت اللَّه قمی و آیت اللَّه آقا میرزا محمد آقازاده استفاده کرد. در 1298 ش به تهران آمد و از محضر آقا سید محمد تنکابنی و آقا میرزا محمدطاهر تنکابنی بهره برد و به تکمیل تحصیلات قدیم و جدید خود در مدارس سپهسالار و آلیانس پرداخت.
او از 1310 ش به معلمی و ناظمی مدرسه ی سپهسالار (شهید مطهری فعلی) و تدریس در مدارس دارالفنون، علمیه، معرفت و شرافت پرداخت و بعد از 1317 ش به معلمی و بعدها به سمت استادی دانشکده ی علوم معقول و منقول منسوب گردید. وی نزدیک دو سال همکار علامه ی دهخدا در تکمیل «لغت نامه» بود.
از آثار وی: «احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسی»؛ «تاریخ رجال خراسان»؛ «تاریخ مشهد رضوی»؛ رساله ای در «علم عروض»؛ تعلیقات «حدیقة الحقیقة» سنایی؛ تصیحح «المعجم فی معاییر اشعار العجم»؛ تصحیح و اهتمام «اساس الاقتباس» خواجه نصیرالدین طوسی؛ تصحیح «تاریخ بخارا»؛ تصحیح «دیوان» سید حسن غزنوی؛ مقدمه و تعلیقات «ترجمه ی میزان الحکمة» خازنی؛ اهتمام در انتشار کتابهای: «شجره الحکمة» خازنی؛ اهتمام در انتشار کتابهای: «شجره ی طیبه» در انساب سلسله ی سادات علویه رضویه، «دیوان» انوری و «دیوان» سنایی غزنوی.
مدرس رضوی خراسانی، محمدتقی
محقق، دانشمند، مصحح و استاد دانشگاه. پدرش، میرزا محمدباقر از علمای بزرگ خراسان و مدرس اول آستان قدس رضوی بود. در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مدارس جدید زادگاهش فراگرفت. سپس به آموختن علوم قدیمه نزد اساتید آن زمان پرداخت.
وی کتابهای «مغنی» و «مطول» تفتازانی و قسمتی از شرح «منظومه» حاج ملا هادی سبزواری را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری آموخت. «تحریر اقلیدس» و «مجسطی» و کتب ریاضی قدیم و «شرح لمعه» در فقه و «قوانین» در اصول را نزد پدر خواند. سپس از محضر آقا بزرگ حکیم استفاده نمود و «شرح هدایة» و «شرح اشارات» را نزد او خواند.
آنگاه مدتی از درس خارج فقه و اصول آیت اللَّه قمی و آیت اللَّه آقا میرزا محمد آقازاده استفاده کرد. در 1298 ش به تهران آمد و از محضر آقا سید محمد تنکابنی و آقا میرزا محمدطاهر تنکابنی بهره برد و به تکمیل تحصیلات قدیم و جدید خود در مدارس سپهسالار و آلیانس پرداخت.
او از 1310 ش به معلمی و ناظمی مدرسه ی سپهسالار (شهید مطهری فعلی) و تدریس در مدارس دارالفنون، علمیه، معرفت و شرافت پرداخت و بعد از 1317 ش به معلمی و بعدها به سمت استادی دانشکده ی علوم معقول و منقول منسوب گردید. وی نزدیک دو سال همکار علامه ی دهخدا در تکمیل «لغت نامه» بود.
از آثار وی: «احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسی»؛ «تاریخ رجال خراسان»؛ «تاریخ مشهد رضوی»؛ رساله ای در «علم عروض»؛ تعلیقات «حدیقة الحقیقة» سنایی؛ تصیحح «المعجم فی معاییر اشعار العجم»؛ تصحیح و اهتمام «اساس الاقتباس» خواجه نصیرالدین طوسی؛ تصحیح «تاریخ بخارا»؛ تصحیح «دیوان» سید حسن غزنوی؛ مقدمه و تعلیقات «ترجمه ی میزان الحکمة» خازنی؛ اهتمام در انتشار کتابهای: «شجره الحکمة» خازنی؛ اهتمام در انتشار کتابهای: «شجره ی طیبه» در انساب سلسله ی سادات علویه رضویه، «دیوان» انوری و «دیوان» سنایی غزنوی.
wikiahlb: محمدتقی_مدرس_رضوی