محمود شهابی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] «محمود شهابی»، فیلسوف و دانشمند بزرگ در سال ۱۲۸۲ ش، در تربت حیدریه ، از شهرهای خراسان ، در خانواده ای اهل علم متولد شد.
در پنج سالگی، بر حسب سنت خاندان های علمی، راه مکتب خانه را پیش گرفت و در مدت شش ماه پس از فراگیری الفبا و هجای کلمات، یک دوره کامل قرآن را فراگرفت. وی، پس از فراگیری مقدمات فارسی و عربی، عازم حوزه علمیه مشهد که استادان بنامی در آن به تدریس و تحقیق اشتغال داشتند، شد؛ استادان مبرزی، مانند آقا بزرگ حکیم ، آقا میرزا محمد فرزند آخوند خراسانی ، ادیب نیشابوری .
تحصیل و تدریس
وی، در جلسه درس همه بزرگان یاد شده و برخی دیگر از استادان متخصص و متبحر گمنام که جمعی از خواص و حقیقت جویان از محضر آنان استفاده می کردند، حاضر شد و در تمام حوزه های درسی از شاگردان نکته دان و شاخص بود. در همان زمان که خود به فراگرفتن دروس سطح و خارج و مطالعه و مباحثه و نوشتن تقریرات استادان می پرداخت، به خواهش جمعی از طالبان علم که در مرحله سطح (متوسطه) اشتغال داشتند، منطق و معانی و بیان و اصول و برخی دیگر از علوم درسی، برای آنان تدریس می کرد و شاگردان بسیاری از درس پرمایه ایشان برخوردار می شدند.
اجازه اجتهاد
در حدود سال ۱۳۰۵ ش، درس های اصلی خود را که عبارت از فلسفه عالی و دوره اجتهاد و فقه و اصول و ادبیات عالی بود، در مشهد به پایان رسانید و از چند تن از استادان بزرگ به دریافت اجازه اجتهاد نایل شد و چون شنیده بود که در اصفهان استادان بنامی، خاصه در فلسفه وجود دارند، رهسپار اصفهان گردید، اما پس از برخورد با استادان حوزه آن جا، خود را از حضور در جلسات درس آنها بی نیاز دید؛ فقط با چند تن از افاضل جوان آن جا که مجتهد یا قریب به اجتهاد بودند، جلسات مذاکره و مباحثه برقرار کرد و بیشتر اوقاتش به تدریس فلسفه و علوم منقول صرف می شد.
اقامت در اصفهان
...

پیشنهاد کاربران

بپرس