محمود عباس

دانشنامه آزاد فارسی

محمود عباس (صَفَد ۱۹۳۵)
(ملقب به ابومازِن) رئیس دولت خودگردان فلسطین و سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف). پس از مرگ یاسر عرفات (نوامبر ۲۰۰۴م) جانشین وی و در ژانویۀ ۲۰۰۵ به ریاست حکومت خودگردان انتخاب شد. در جنگ اول اعراب با اسرائیل (۱۹۴۸) همراه خانواده اش به سوریه گریخت. از دانشگاه دمشق مدرک لیسانس حقوق گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ یار یاسر عرفات و از بنیادگذاران جنبش فتح شد. در ۱۹۸۰ به عضویت کمیتۀ اجرایی ساف درآمد. در همین دهه مشاور نزدیک و سخنگوی عرفات بود و در سازمان خود سیاست مداری میانه رو شناخته می شد. در طول همین دوره از دانشگاه دولتی مسکو، در شوروی سابق دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۹۳ در اسلو با شیمون پرز نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی دیدار و دربارۀ برقراری صلح بین رژیم صهیونیستی و فلسطینی ها مذاکراتی انجام داد که منجر به انعقاد قراردادهای اسلو برای رسیدن به صلح شد. این قرارداد به امضای یاسر عرفات و اسحاق رابین رسید. با این توافق، دولت خودگردان فلسطین در باریکۀ غزه و بخشی از ساحل غربی رود اردن تأسیس شد. در ۲۰۰۳ عرفات زیر فشار بین المللی، محمود عباس را به نخست وزیری دولت خودگردان منصوب کرد؛ امّا عباس بعد از چند ماه به دلیل مداخلات عرفات در امور دولت او، استعفا داد و سرانجام با مرگ عرفات، به ریاست ساف رسید. در ژوئیۀ ۲۰۰۵ انتخابات شورای قانون گذاری فلسطین را به حال تعویق درآورد، که احتمالاً یکی از مهم ترین عوامل پیروزی سازمان حماس در انتخابات ۲۰۰۶ فلسطین بود. اختلاف نظر سیاسی بین رئیس دولت و نخست وزیر، اسماعیل هَنیّه، به درگیری هایی انجامیده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس