مدرس محمدعلی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] محمد علی مدرس تبریزی در سال 1296ق در تبریز پا به عرصه وجود نهاد و در 16 فروردین 1333ش (اول شعبان 1373ق) در تبریز وفات یافت.
مدرس تبریزی که به مدرس خیابانی نیز مشهور بود، مقدمات علوم عربی را در حوزه های دینی آن روز فرا گرفت. آنگاه به تحصیل کتب معمول فقهی، اصولی و ریاضیات در مدرسه طالبیه تبریز روی آورد. وی علوم معقول را در محضر آیت الله میرزا علی لنکرانی، خارج فقه و اصول را در مکتب آیت الله میرزا ابوالحسن مجتهد (مشهور به انگجی) آموخت. همچنین در حوزه درسی آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی حاضر شد.
حوزه درسی آن دو عالم بزرگوار که از مراجع دینی بودند، مدرس تبریزی را به مراتب عالی فقهی و اصولی رهنمون شد و کمال نبوغ اجتهادی را در او به ظهور رساند و به این ترتیب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آیات سید محمد حجت کوه کمره ای، سید صدرالدین صدر، میرزا محمدعلی شاه آبادی تهرانی، محمدحسین کاشف الغطاء، میرزا عبدالحسین رشتی به وی اجازه اجتهاد دادند.
علاوه بر آن از محضر آیات عظام محمدعلی هبةالدین شهرستانی، آقا بزرگ تهرانی و سید محسن حکیم، محمدحسین کاشف الغطاء و میرزا عبدالحسین رشتی اجازه روایت گرفت.
مرحوم مدرس تبریزی در زندگینامه اش از شوق فطری به تحصیل دانش و تألیف اینگونه سخن می گوید: «به اقتضای شوق فطری که در میراث اثر علمی داشتم باب مراوده را بر روی خودم مسدود و با فضل غیرمتناهی به تألیف آغاز کردم.»
«ریحانة الادب» محصول نه سال تلاش مرحوم مدرس تبریزی در سالیان آخر عمرش است، این کتاب ارزشمند که شرح حال 4624 نفر را در خود جای داده است، در زمره منابع مهم شرح حال نویسی به زبان فارسی و از جمله منابع مهم لغت نامه دهخدا است.

پیشنهاد کاربران

بپرس