مدرسه علمیه مروی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] مدرسه علمیه مروی (تهران). مدرسه علمیه مروی تهران از اولین مدارس علوم دینی شیعه قرن سیزده و چهارده هجری قمری است. تاریخ بنا در کتیبه، سال ۱۲۳۱ هجری قمری را نشان می دهد. مدرسه مروی بزرگ و کوچک، جمعاً به مساحت چهارهزار و پانصد متر مربع به پلاک ۴۷۳۰ در منطقه ۱۲ شهر تهران واقع است. مسجد و مدرسه خان مروی را محمدحسین خان ملقب به فخرالدوله والی مرو در زمان سلطنت فتحعلی شاه بنا کرد به همین دلیل این مدرسه را خان مروی نامیده اند. صحن این مدرسه، مستطیل شکل است و شامل چندین حجره و سه مدرس و یک کتابخانه، مشتمل بر کتاب های مهم قدیمی و چند باغچه و حوض بزرگ است. اطاق هایش گنجایش اقامت و تحصیل دویست نفر طلبه شب خواب را دارد. در قسمت جنوبی صحن، مسجد وسیعی واقع است مشتمل بر محرابی بلند که آب انبار بزرگی، برای استفاده عموم زیر آن بنا شده است. در زمان پهلوی دوم، تبدیل به دبستان و دبیرستان شد. بعد از انقلاب ۵۷ ایران احیا شده و هم اکنون طلبه ها در این مکان مشغول تحصیل علوم دینی هستند. ملا عبدالله زنوزی از سال ۱۲۳۷ق تا پایان عمر به مدت ۲۰ سال در این مدرسه فلسفه و حکمت تدریس می کرده است.
محمد حسین خان واقف مروی از نزدیکان فتحعلی شاه بود اما هرگز به خدمات دولتی تمایلی نشان نداد و دعوت فتحعلی شاه را برای تصدی امر وزارت نپذیرفت ولی تا پایان عمر چونان مشاور صدیقی در خدمت فتحعلی شاه باقی ماند. محمد حسین خان مروی که ثروت بسیاری داشت آثار خیری چون مدرسه، مسجد، باغ و بازارچه مروی را در تهران از خود بر جای گذاشت و تمام املاک خود را برای مسجد و مدرسه خویش وقف کرد.
نقل است زمانی که می خواستند مدرسه مروی را بسازند، خان مروی، تمام علما و بزرگان را دعوت کرد و گفت: «کسی که نماز شب او ترک نشده ولو به قضا، کلنگ این مدرسه را بزند، کسی حاضر نشد و جلو نیامد و ایشان خودش کلنگ مدرسه را می زند و می گوید من از زمانی که به بلوغ رسیدم عهد کردم که نماز شبم ترک نشود».

پیشنهاد کاربران

بپرس