مدین

لغت نامه دهخدا

مدین. [ م َ ] ( ع ص ) مرد وام دار. ( منتهی الارب ). مدیون. ( متن اللغة ). که مالی را تا مدتی به قرض گرفته است. ( از اقرب الموارد ). || پاداش یافته. ( منتهی الارب ). مجزی محاسب. ( اقرب الموارد ). مزدداده شده. ( فرهنگ خطی ). || ( اِ ) بنده. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). عبد. ( متن اللغة ). خدمتکار. ( ناظم الاطباء ). و تأنیث آن مدینة است. ( از المنجد ). || شیر بیشه. ( منتهی الارب ). اسد. ( متن اللغة ).

مدین. [ م ُ ] ( ع ص ) وام دهنده. طلبکار. که وام داده است. || وام گیرنده. بدهکار. وامدار. که چیزی را قرضی خریده است و وامدار است. ( از متن اللغة ). || پاداش دهنده. عوض دهنده. جزادهنده. ( ناظم الاطباء ).

مدین. [ م َ ] ( ع ص ) خسیس. فرومایه. ضعیف. سست. ( آنندراج ): ادانه ؛ فرومایه و ضعیف گردانید او را. ( منتهی الارب ). رجوع به ادانة شود.

مدین. [ م ُ دَی ْ ی ِ ] ( ع ص ) بر دین خود گذارنده کسی را. ( از آنندراج ). متحمل و بردبار در امور دین. ( ناظم الاطباء ): دَیَّنَه ُ؛ بر دین خود گذاشت او را. ( منتهی الارب ). نعت فاعلی است از تدیین. رجوع به تدیین شود.

مدین. [ م َدْ ی َ ] ( اِخ ) شهری است [ به عربستان ] خرم و بر کران دریا، واندروی چاهی است که [ گویند ] موسی از وی آب برکشیدبسوی گوسپندان شعیب علیهماالسلام. ( حدود العالم ص 169 ). نام شهر شعیب پیغمبر. ( مهذب الاسماء ). نام شهر قوم شعیب است در مقابل تبوک ، واقعشده در ساحل بحر قلزم در شش منزلی ، و از تبوک بزرگتر است. چاهی که گوسفندان حضرت موسی از آن سیراب شده اند در این مکان است. ( ازمعجم البلدان ). شهری است بر کنار دریای مغرب. ( غیاث اللغات ) ( برهان قاطع ). و آن بر دشت بر ساحل غربی دریای متوسط واقع بود. ( قاموس کتاب مقدس ) :
رسد دست تو از مشرق به مغرب
ز اقصای مداین تا به مدین.
منوچهری.
و شیعب را شهری بود که نام آن مدین بود. ( قصص الانبیاء ص 94 ).

مدین. [ م َدْ ی َ ] ( اِخ )جد قبیله ای است که ابراهیم خلیل از آن است ، گویا قبل از موسی کلیم اﷲ می زیسته و بلده مدین در ساحل بحر قلزم به فرزندان او منسوب است. قلقشندی دیار آنان راسرزمین عاد و ارض معان بین شام و حجاز نوشته است. رجوع به الاعلام زرکلی ج 8 ص 80 و صبح الاعشی ج 1 ص 314 و سبائک الذهب ص 15 و معجم البلدان ج 7 ص 418 شود.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

بنو مدین ابن ابراهیم

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مَدْیَنَ: نام شهری در قدیم بوده که در مسیر عربستان به شام قرار داشته وحضرت شعیب علی نبینا و علیه السلام در آنجا میزیسته است (مدین شهری بوده در کنار دریای قلزم روبروی تبوک که از تبوک تا آنجا شش منزل مسافت بوده ، و از تبوک بزرگتر ، چاهی هم که گوسفندان شعیب از ...
معنی شُعَیْبُ: نام یکی از پیامبران الهی ( حضرت شعیب علی نبینا وعلیه السلام پیامبر مردم مدین واصحاب ایکه بوده اند)
معنی مَوْرُودُ: آبی که به لب آن رسیده اند- آنچه در آن وارد می شوند (بِئْسَ ﭐلْوِرْدُ ﭐلْمَوْرُودُ :بد سهمی است [آتشی] که در آن وارد میشود.کلمه وَرَد در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفتهاند : وردت الماء - به لب آب...
معنی وِرْدُ: آبی که انسان و حیوان پس از تلاش و چرخیدنش به دنبال آن به گلویش میریزد - آبی که انسان و حیوانات تشنه به لب آن میآیند و از آن مینوشند ( کلمه وَرَد در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفتهاند : وردت الم...
معنی وَرَدَ: به لب آب رفت ( کلمه وَرَد در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفتهاند : وردت الماء - به لب آب رفتم مصدر آن ورود و اسم فاعلش وارد و اسم مفعولش مورود است خدای تعالی نیز در قرآن این معنی را استعمال نموده...
معنی وِرْداً: به صورت آمدن تشنگان بر لب آب ( کلمه وَرَد در اصل لغت به معنای قصد رفتن بسوی آب است و به تدریج در چیزهای دیگر استعمال شده ، مثلا گفتهاند : وردت الماء - به لب آب رفتم مصدر آن ورود و اسم فاعلش وارد و اسم مفعولش مورود است خدای تعالی نیز در قرآن این معنی ...
ریشه کلمه:
مدن (۲۷ بار)
مدین (۱۰ بار)

«مَدْیَن» (بر وزن مریم) نام آبادی «شعیب»(علیه السلام) و قبیله او است، این شهر، در مشرق «خلیج عقبه» قرار داشته، و مردم آن از فرزندان «اسماعیل»(علیه السلام) بودند، و با «مصر»، «لبنان» و «فلسطین» روابط تجاری داشته اند.
امروز شهر «مدین»، «معان» نامیده می شود; ولی بعضی از جغرافی دانان نام «مدین» را بر مردمی اطلاق کرده اند که در میان «خلیج عقبه» تا «کوه سینا» می زیسته اند.
در «تورات» نیز نام «مدیان» آمده، اما به عنوان بعضی از قبائل (و البته اطلاق یک نام بر شهر و صاحبان شهر، معمول است).
نام شهری بود که شعیب «علیه السلام» براهل آن مبعوث گردید. این لفظ ده بار در قران مجید آمده است و در «اَیْکه» مطلبی گذشت که تذکر آن دراینجالازم است. در قاموس کتاب مقدس آن را مدیان نوشته و گوید: به قول بعضی زمین مدیان از خلیج عقبه تا به موآب و کوه سینا امتداد داشت و به قول بعضی از شبه جزیره سینا تا فرات امتداد داشت. علی هذا مدین نام مملکتی بوده است. در فرهنگ قصص قرآن نقل شده: موقع این شهر در شرق عقبه است. مردم مدین عرب و از اولاد اسماعیل «علیه السلام»بودند... نام آن شهر اکنون معان است. نگارنده گوید: معان در حال حاضر یکی از استانهای مملکت اردن، واقع در جنوب شرقی خلیج عقبه و مرکز ان شهر معان است، شاید معان همان مدین سابق باشد. مدین همان است که موسی «علیه السلام» از مصر به آنجا گریخت و ده سال به شعیب «علیه السلام» اجیر شد . و از اینکه شعیب به موسی گفت: . به دست می‏آید که مدین جزء مملکت مصر نبوده است. و مأموران فرعون قدرت تعقیب موسی را در آنجا نداشته‏اند.

[ویکی شیعه] مدین (ابهام زدایی). مَدیَن؛ ممکن است به یکی از این موارد اشاره داشته باشد:

[ویکی شیعه] مدین (شهر). شهر مَدْیَن محل زندگی قوم مدین بود قومی که حضرت شعیب برای هدایت آنان مبعوث شد.
این شهر را در شرق خلیج عقبه بر کرانه دریا و آباد و سرسبز دانسته اند. این شهر در نزدیکی منطقه تبوک و همچنین در نزدیکی شهر قوم لوط بوده است. شیخ صدوق مدین را قریه ای کوچک دانسته که بیش از چهل خانه در آن وجود نداشت.
برخی محققان این شهر را جزو شهرهای شام به حساب آورده اند و احتمال داده اند امروزه شهر «معان» در کشور اردن در مکان آن ساخته شده است. برخی دیگر معتقدند که مدین در عربستان امروزی قرار داشته است.

[ویکی شیعه] مدین (قبیله). مَدْیَن قومی عرب که حضرت شعیب برای هدایت آنان مبعوث شد و حضرت موسی(ع) چند سالی در میان آنان زندگی کرد. برخی محققان، این قبیله را به مدین، فرزند حضرت ابراهیم(ع) و برخی دیگر به حضرت اسماعیل(ع) منسوب دانسته اند. این قوم در شهر مدین در نزدیکی خلیج عقبه زندگی می کردند. قوم مدین به جهت ایمان نیاوردن به خداوند، به عذاب الهی دچار شدند.
مدین، قبیله ای از نژاد عرب بود. کلمه «مدین» ده مرتبه در قرآن آمده که در برخی از آن ها قبیله مدین و در برخی دیگر، شهر مدین مقصود است. در مورد نسب قبیله مدین، اختلافاتی وجود دارد:
برخی محققان و مورخان قبیله مدین را منسوب به مدین بن ابراهیم دانسته اند. بنابر گزارش تورات و برخی منابع اسلامی، حضرت ابراهیم(ع) پس از وفات همسرش ساره، با زنی دیگر ازدواج کرد و از آن زن صاحب فرزندانی از جمله مدین (میدیان) شد. مدین با دختر حضرت لوط ازدواج کرد و از این طریق نسل آن ها ادامه یافت.

دانشنامه عمومی

مَدیَن نامی جغرافیایی است در شمال غربی شبه جزیره عربستان که در داستان های تورات و قرآن از آن یاد شده است.
در داستان های قرآن گفته شده که شعیب پیامبر به آنجا از سوی خدا مبعوث گشت؛ و شعیب پیامبر علیه س برادر آنها بود. این قوم نیز در داد و ستد، از نظر میزان و پیمانه کم فروشی می کردند و در زمین به این طریق یا طرق دیگر فساد می کردند.
در لغتنامه دهخدا آمده است که مدین شهری بود در عربستان، خرم و بر ساحل دریا، و در آن چاهی بود که گویند موسی از آن برای گوسفندان شعیب آب می کشید. [ ۱]
در ادامه می نویسد: مدین شهر قوم شعیب است در مقابل تبوک، واقع شده در ساحل بحر قُلزُم در شش منزلی، و از تبوک بزرگتر است. شهری است بر کنار دریای مغرب.
مردم شعیب ظلم ستم می کردند، گران فروش بودند و نیز کم فروشی می کردند. شعیب آنان را نصیحت می کرد اما فقط تعداد اندکی از مردم به او و خدایش ایمان آورده و دست از کارهای خویش برداشتند. سرانجام بارانی از آتش از آسمان بر سرشان بارید و گناهکاران هلاک شدند.
همچنین شهر قوم حضرت لوط پیامبر علیه س نیز از آنها دور نبوده و پیشتر از آنها عذاب دیده بودند و خرابه های شهر و آبادی آنها را می شد با مسافرت به آنجا دید.
در عهد عتیق، مِدْیان، نام یکی از فرزندان ابراهیم خلیل از همسری به نام قِطُوْراه و نیز اسم سرزمینی که نوادگان و نسل وی ( مِدْیانیان ) در آن ساکن شدند آمده است، چنان که در دوره های گوناگون تاریخی، از سکونت نوادگان اسماعیل و موسی در آنجا و ازدواج وی با دختر کاهن مِدْیان به نام رِعُوْئیل و از نسل ابراهیم و قِطُوْراه، درگیریهای مدیانیان با بنی اسرائیل و غلبه یوشع بر آنان، سخن گفته شده است. [ ۲]
در کتاب مقدس ۷ بار به مدین اشاره شده است:
• برادران یوسف او را به مردمانی از مدین فروختند
• مدین جایی است که موسی پس از کشتن یک مصری به آنجا گریخت
• موسی با دختر شعیب کاهن یا پیامبر مدینی ازدواج کرد
خداوند از موسی خواست سپاهی از بنی اسرائیل برای ویران کردن مدین فراهم کند و آنها پس از حمله به مدین تمام مردان و زنان را کشتند و ۳۲۰۰۰ دختر باکره را به بردگی گرفتند. ( اعداد ۳۱‏ )
• مدینی ها اسرائیل را در زمان داوران تسخیر کردند و خداوند جدعون را مأمور نجات آنها کرد
• کوزبی که زنی از مدین بود با سامری که از قبیله شمعون بود کشته شد
اشعیا از شترهایی می گوید که از مدین آمده اند تا سرزمین بنی اسرائیل را پر کنند
عکس مدینعکس مدین

مدین (آلبوم). مدیَن ( به انگلیسی: Midian ) آلبومی از کریدل آو فیلث است که در سال ۲۰۰۰ میلادی منتشر شد.
عکس مدین (آلبوم)

مدین (جیرفت). مدین روستایی در دهستان دلفارد بخش ساردوئیه شهرستان جیرفت استان کرمان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۱۵۸ نفر ( ۳۷خانوار ) بوده است. [ ۱]
عکس مدین (جیرفت)

مدین (شهر روسیه). شهر مدین ( به روسی: Медынь ) در کشور روسیه و در اوبلاست کالوگا واقع شده است.
عکس مدین (شهر روسیه)عکس مدین (شهر روسیه)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

مَدْیَن
(یا: مدیان) در کتاب مقدس، نام یکی از فرزندان ابراهیم (پیدایش، ۲۵: ۲ و ۴) و نام سرزمینی که اعقاب او در آن می زیستند. این سرزمین در شرق خلیج عقبه تا کوه سینا امتداد داشته است. فرزندان اسماعیل نیز در این شهر زندگی می کرده اند و حضرت موسی (ع) نیز مدتی در آن ساکن بود (خروج، ۲: ۱۵ـ۲۲؛ اعداد، ۱۰: ۲۹). مردم مدیان ضد بنی اسرائیل همدست شدند و خداوند خبر هلاکتشان را داد. (اعداد، ۲۵: ۱۶ـ۱۸). یوشع نیز بر آنان غلبه کرد. (داوران، ۸: ۱ـ۲۸؛ مزامیر، ۸۳: ۹، ۱۱) در قرآن، شهری که شعیب رسول مردمانش بود. موسی پیش از بعثت در این شهر می زیست. نام این شهر در داستان موسی و شعیب آمده است. (توبه، ۷۰؛ اعراف، ۸۵؛ هود، ۸۴، ۹۵؛ طه، ۴۰؛ حج، ۴۴؛ قصص، ۲۲؛ ۲۳؛ ۴۵؛ عنکبوت، ۳۶).

پیشنهاد کاربران

مانند مادگی. سوراخ و فرو رفتگی. فخر و مدین روی هم رفته به چیزی گفته میشده که با گل پخته و سفال یا کاشی ساخته میشده و فرورفتگی و روزنهای کوچکی میان آن در م آمده است. کاربرد در هشتیهای متصل به ایوان جهت ایجاد فصای دلربا از نمای داخلی مسجد و صحن
یا مَدیان، نام یکی از پسران ابراهیم که از همسرش کِتورا زاده شد. ( تورات، کتاب پیدایش، فصل 25، بند 2 ) سرزمینی است در شمال خاوری بندر عقبه در کنار خلیج عقبه درکشور اردن. این سرزمین بر سر راه شهر مدینه در عربستان به عمان پایتخت کنونی کشور اردن می باشد.

بپرس