مرثیه خوان

/marsiyyexAn/
معنی انگلیسی:
reciter of elegies

لغت نامه دهخدا

مرثیه خوان. [ م َ ی َ / ی ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) که در سوک مرده ای اشعار مراثی خواند. که در رثاو تعزیت از دست رفتگان مرثیه خوانی کند :
قارون کند اندردو نفس تیغ جهادت
یک طایفه میراث خور و مرثیه خوان را.
انوری.
|| نوحه خوان. روضه خوان. که مراثی پیشوایان دین و شهیدان راه حق خواند. که در دسته های سوکواری و در مراسم سینه زنی و عزاداری ایام عاشورا اشعار مرثیه خوان شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که مرثیه خواند : شد تذروش بباغ نوحه سرا عندلیبش بباغ مرثیه خوان . ( هاتف ) ۲ - کسی که در دسته های ایام سوگواری (مخصوصا ده. اول محرم و ده. سوم صفر ) مرثی. ایمه و پیشوایان دین خواند .

فرهنگ عمید

کسی که مرثیه می خواند.

پیشنهاد کاربران

بپرس