مردافکن
/mardafkan/
مترادف مردافکن: بسیارقوی، پرزور، زورمند، مرداوژن، گیرا
فرهنگ اسم ها
معنی: قوی و زورمند، نام یکی از بزرگان ایران، آن که مردان را به زمین می زند و شکست می دهد
برچسب ها: اسم، اسم با م، اسم پسر، اسم فارسی
لغت نامه دهخدا
رایضان کرگان به زین آرند
گر چه توسن بوند و مردافکن.
فرخی ( دیوان ص 324 ).
|| پهلوان قوی پنجه دلیر که مردان را در نبرد شکست دهد : تژاوم بود نام و مردافکنم
سر شیر جنگی ز تن برکنم.
فردوسی.
پسندآمد و گفت اینت سپاه سواران مردافکن و رزمخواه.
فردوسی.
ز درگاه کاموس برخاست غوکه او بود مردافکن و پیشرو.
فردوسی ( شاهنامه ج 2 ص 821 ).
به لشکر چنین گفت قنطال روس که مردافکنان را چه باک از عروس.
نظامی.
|| که مرد را سست کند و از پا درآورد : بفکن سپر چو تیغ برآهخت
غره مشو به لابه مردافکنش.
ناصرخسرو.
لیکن این نیست روا کز تو همی خواهداین تن کاهل بی حاصل مردافکن.
ناصرخسرو.
- می مردافکن ؛ باده قوی و گیرنده ، که می خواره را مست کند و از پا درآورد : چنین که جام می لعل اوست مردافکن
در این زمانه کسی نیست مرد میدانش.
سلمان.
شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش که تا لختی برآسایم ز دنیا و شر و شورش.
حافظ.
در شیشه گردون نیست کیفیت چشم اوکاین باده مردافکن مینای دگر دارد.
صائب ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
مردانداز
مردانداز. [ م َ اَ ] ( نف مرکب ) مردافکن. قوی. پرزور :
باده ای بود سخت مردانداز
شد حسابی ضرورت از آغاز.
اوحدی ( جام جم ص 37 ) .
مردانداز. [ م َ اَ ] ( نف مرکب ) مردافکن. قوی. پرزور :
باده ای بود سخت مردانداز
شد حسابی ضرورت از آغاز.
اوحدی ( جام جم ص 37 ) .