مرغ دریایی (فیلم ۱۹۶۵). مرغ دریایی ( به انگلیسی: The Sandpiper ) یک فیلم سینمایی آمریکایی در ژانر درام محصول سال ۱۹۶۵ به کارگردانی وینسنت مینلی و با بازی ریچارد برتون و الیزابت تیلور است.
• الیزابت تیلور در نقش لورا رینولدز
• ریچارد برتون در نقش دکتر ادوارد هیویت
• اوا ماری سنت در نقش کلر هیویت
• چارلز برونسون
• رابرت وبر
• جیمز ادواردز
• تورین تاچر به عنوان قاضی تامپسون
• تام دریک به عنوان والتر رابینسون بازی می کند
• داگلاس هندرسون به عنوان پل ساتکلیف
• مورگان میسون به عنوان دنی رینولدز
این فیلم در ابتدا برای کیم نواک نوشته شده است.
این اثر سینمایی یکی از معدود تصاویر اصلی استودیویی است که تاکنون در بیگ سور فیلمبرداری شده است. [ ۳] [ ۴]
• الیزابت تیلور در نقش لورا رینولدز
• ریچارد برتون در نقش دکتر ادوارد هیویت
• اوا ماری سنت در نقش کلر هیویت
• چارلز برونسون
• رابرت وبر
• جیمز ادواردز
• تورین تاچر به عنوان قاضی تامپسون
• تام دریک به عنوان والتر رابینسون بازی می کند
• داگلاس هندرسون به عنوان پل ساتکلیف
• مورگان میسون به عنوان دنی رینولدز
این فیلم در ابتدا برای کیم نواک نوشته شده است.
این اثر سینمایی یکی از معدود تصاویر اصلی استودیویی است که تاکنون در بیگ سور فیلمبرداری شده است. [ ۳] [ ۴]
wiki: مرغ دریایی (فیلم ۱۹۶۵)
مرغ دریایی (فیلم ۱۹۶۸). مرغ دریایی ( انگلیسی: The Sea Gull ) فیلمی به کارگردانی سیدنی لومت است که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد.
آرکیدانا بازیگری سالخورده در تابستان به دیدار برادر خود سورین و پسر او کنستانتین در املاک آن ها می رود. او رمان نویسی مشهور را با خود همراه می کند و . . .
آرکیدانا بازیگری سالخورده در تابستان به دیدار برادر خود سورین و پسر او کنستانتین در املاک آن ها می رود. او رمان نویسی مشهور را با خود همراه می کند و . . .
wiki: مرغ دریایی (فیلم ۱۹۶۸)
مرغ دریایی (فیلم ۲۰۱۸). مرغ دریایی ( به انگلیسی: The Seagull ) فیلمی محصول سال ۲۰۱۸ و به کارگردانی مایکل میر است. در این فیلم بازیگرانی همچون آنت بنینگ، سرشه رونان، کوری استول، الیزابت ماس، میر وینینگهم، جاون تنی، گلن فلشلر، مایکل زیگن، بیلی هوول و برایان دنهی ایفای نقش کرده اند.
این فیلم بر اساس مرغ دریایی نوشته آنتون چخوف ساخته شده است.
این فیلم بر اساس مرغ دریایی نوشته آنتون چخوف ساخته شده است.
wiki: مرغ دریایی (فیلم ۲۰۱۸)
مرغ دریایی (نمایش نامه). مرغ دریایی نام یکی از نمایشنامه های آنتون چخوف است.
این نمایشنامه شخصی ترین اثر چخوف است و در عین حال نقطه عطفی در زندگی وی به شمار می رود، که قطعاً بهترین و مشهورترین نمایشنامۀ این داستان نویس چیره دست روس نیز هست.
چخوف در این نمایشنامه افکار و دیدگاه های والایش دربارهٔ هنر، قریحه هنری و چیستی هنر را با صراحت و شفافیتی کم نظیر ابراز می کند. سراسر این نمایشنامه پر است از رنج و حرمان و یاس و پوچی های آدم های به تنگ آمده از یکنواختی و روزمرگی زندگی. مرغ دریایی پر است از عشق، عشق های ناکام و شکست خورده، عشق های پرملال و کهنه و عشق های یک جانبه و مصیبت بار. شش رابطه تو در تو و پیچیده عاشقانه بستر اصلی نمایشنامه مرغ دریایی است. شخصیت های مرغ دریایی به مانند اغلب شخصیت های چخوفی مردمانی مردد، سست نهاد و حقیرند، که گاه از سر بیکاری و تنها برای قابل تحمل ساختن رخوت و ملال زندگی به سادگی دل می بازند.
اما چخوف آدم هایش را پس از گشت و گذاری رؤیا گونه در عالم موهومات، با حقایق تلخ و ناخوشایند زندگی رو در رو می سازد. این کاراکترها وقتی با حقایق زندگی آن گونه که هست آشنا می شوند، ضعف ها و حقارت های خود را بیش از پیش به نمایش می گذارند. در کنار مایه های عاطفی چخوف در مرغ دریایی به ستایشی با واسطه از هنر دست می زند و در این میانه دشواری های دستیابی به گوهر واقعی هنر را نیز می نمایاند. عرصه هنر در دیدگاه چخوف، جایگاه متوسط ها نیست. به همین خاطر است که علاقه مندان هنر و فعالیت های هنری در نمایشنامه مرغ دریایی، پس از برخورد با موانع صعب و بلند فعالیت سالم هنری، سرخورده و بی انگیزه از حرکت به سوی اهداف بلند پروازانه خود بازمی مانند. اوج دیدگاه چخوف دربارهٔ هنر را می توان در این جملات جست. «برای ما هنرمندان و نویسندگان مسئله اساسی شهرت نیست. شکوه و جلال و آنچه را من روزی در آرزویش بودم نیز نیست. مسئله اساسی قدرت تحمل است. این است که بدانیم چگونه صلیب خود را بر دوش کشیم و ایمانمان را از دست ندهیم. من ایمان دارم و کمتر رنج می کشم. » این جملات را به سادگی می توان چخول چخوف دربارۀ هنر و رسالت هنرمند دانست. جملات و عباراتی که به اقتضای الزام های نمایشی در قالبی شعار گونه ریخته شده و می تواند تکه ای از سوگند نامه خیالی «هنرمند» باشد. در واقع تنها هنر نیست که در این نمایشنامه مورد ستایش واقع می شود، بلکه روح هنرمند و رنج هایی که یک هنرمند برای رسیدن به غایت لذت از خلق یک اثر هنری متحمل می شود است که ارزش و شأن ستایش می یابد. به مانند همیشه در فضای آثار نمایشی چخوف، رنج تطهیرکننده جان و روان است. خاصه آن که این رنج ها روح یک هنرمند را صیقل دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نمایشنامه شخصی ترین اثر چخوف است و در عین حال نقطه عطفی در زندگی وی به شمار می رود، که قطعاً بهترین و مشهورترین نمایشنامۀ این داستان نویس چیره دست روس نیز هست.
چخوف در این نمایشنامه افکار و دیدگاه های والایش دربارهٔ هنر، قریحه هنری و چیستی هنر را با صراحت و شفافیتی کم نظیر ابراز می کند. سراسر این نمایشنامه پر است از رنج و حرمان و یاس و پوچی های آدم های به تنگ آمده از یکنواختی و روزمرگی زندگی. مرغ دریایی پر است از عشق، عشق های ناکام و شکست خورده، عشق های پرملال و کهنه و عشق های یک جانبه و مصیبت بار. شش رابطه تو در تو و پیچیده عاشقانه بستر اصلی نمایشنامه مرغ دریایی است. شخصیت های مرغ دریایی به مانند اغلب شخصیت های چخوفی مردمانی مردد، سست نهاد و حقیرند، که گاه از سر بیکاری و تنها برای قابل تحمل ساختن رخوت و ملال زندگی به سادگی دل می بازند.
اما چخوف آدم هایش را پس از گشت و گذاری رؤیا گونه در عالم موهومات، با حقایق تلخ و ناخوشایند زندگی رو در رو می سازد. این کاراکترها وقتی با حقایق زندگی آن گونه که هست آشنا می شوند، ضعف ها و حقارت های خود را بیش از پیش به نمایش می گذارند. در کنار مایه های عاطفی چخوف در مرغ دریایی به ستایشی با واسطه از هنر دست می زند و در این میانه دشواری های دستیابی به گوهر واقعی هنر را نیز می نمایاند. عرصه هنر در دیدگاه چخوف، جایگاه متوسط ها نیست. به همین خاطر است که علاقه مندان هنر و فعالیت های هنری در نمایشنامه مرغ دریایی، پس از برخورد با موانع صعب و بلند فعالیت سالم هنری، سرخورده و بی انگیزه از حرکت به سوی اهداف بلند پروازانه خود بازمی مانند. اوج دیدگاه چخوف دربارهٔ هنر را می توان در این جملات جست. «برای ما هنرمندان و نویسندگان مسئله اساسی شهرت نیست. شکوه و جلال و آنچه را من روزی در آرزویش بودم نیز نیست. مسئله اساسی قدرت تحمل است. این است که بدانیم چگونه صلیب خود را بر دوش کشیم و ایمانمان را از دست ندهیم. من ایمان دارم و کمتر رنج می کشم. » این جملات را به سادگی می توان چخول چخوف دربارۀ هنر و رسالت هنرمند دانست. جملات و عباراتی که به اقتضای الزام های نمایشی در قالبی شعار گونه ریخته شده و می تواند تکه ای از سوگند نامه خیالی «هنرمند» باشد. در واقع تنها هنر نیست که در این نمایشنامه مورد ستایش واقع می شود، بلکه روح هنرمند و رنج هایی که یک هنرمند برای رسیدن به غایت لذت از خلق یک اثر هنری متحمل می شود است که ارزش و شأن ستایش می یابد. به مانند همیشه در فضای آثار نمایشی چخوف، رنج تطهیرکننده جان و روان است. خاصه آن که این رنج ها روح یک هنرمند را صیقل دهد.
wiki: مرغ دریایی (نمایش نامه)