مریحا

مریحا نام زیبا ومناسبی برای دختران است .
مریحا : ایمان - آرامش - سعادت - خوشبختی - نیکی - خوبی - تندرستی - راحتی - آسودگی - روح وروان وجسم سالم وشاداب داشتن - شادمان - وجدان آسوده - لذت بردن ازکارهای خیروعام المنفعه - شادمان از دیدن خانواده ودرکنارعزیزان بودن . احساس رضایت مندی از زندگی .

و روی خود را از مردم ( به تکبّر ) بر مگردان، و در زمین مغرورانه راه مرو، زیرا خداوند هیچ متکبّر فخر فروشی را دوست ندارد.
* �تَصعیر�، نوعی بیماری است که شتر به آن گرفتار می شود و گردنش کج می شود. لقمان به فرزندش می گوید: تو بر اساس تکبّر مثل شترِ بیمار، گردنت را با مردم کج نکن.
�مَرَح�، به معنای شادی زیاد است که در اثر مال و مقام به دست می آید.
�مُختال� به کسی گویند که بر اساس خیال و توهّم خود را برتر می داند، و �فَخور� به معنای فخرفروش است.
تکبّر، هم توهین به مردم است، هم زمینه ساز رشد کدورت های جدید و هم تحریک کننده ی کینه های درونی قدیم.
* با مردم، چه مسلمان و چه غیر مسلمان، با خوشرویی رفتار کنیم. �لاتصعّر خدّک للنّاس�
* تکبّر ممنوع است، حتّی در راه رفتن. �لاتمش فی الارض مرحا�
* از عامل خشنودی خداوند برای تشویق و از ناخشنودی او برای ترک زشتی ها و گناهان استفاده کنیم. �انّ اللّه لایحبّ�
* به موهومات، خیالات و بلندپروازی ها خود را گرفتار نسازیم. �مُختال�
* بر مردم فخر فروشی نکنیم. �انّ اللّه لایحبّ کلّ مُختال فَخور�
تواضع
در این آیه لقمان به فرزندش می گوید: در زمین متکبرانه راه نرو �لاتمش فی الارض مرحاً� و در سوره ی فرقان، اوّلین نشانه ی بندگان خوب خدا، حرکت متواضعانه ی آنهاست. �و عباد الرّحمن الّذین یمشون علی الارض هَونا� ( فرقان، 63 )
یکی از اسرار نماز که در سجده ی آن بلندترین نقطه بدن را ( حداقل در هر شبانه روز 34 مرتبه در هفده رکعت نماز واجب ) روی خاک می گزاریم، دوری از تکبّر، غرور و تواضع در برابر خداوند است.
گرچه تواضع در برابر تمام انسان ها لازم است؛ امّا در برابر والدین، استاد و مؤمنان لازم تر است. تواضع در برابر مؤمنان، از نشانه های برجسته ی اهل ایمان است. �اذّلة علی المؤمنین� ( مائده، 54 )
بر خلاف تقاضای متکبّران که پیشنهاد دور کردن فقرا را از انبیا داشتند، آن بزرگواران می فرمودند: ما هرگز آنان را طرد نمی کنیم. �و ما انا بطارد الّذین آمنوا� ( هود، 29 )
انسانِ ضعیف و ناتوانی که از خاک و نطفه آفریده شده، و در آینده نیز مرداری بیش نخواهد بود، چرا تکبّر می کند؟!
مگر علم محدود او با فراموشی آسیب پذیر نیست؟!
مگر زیبایی، قدرت، شهرت و ثروت او، زوال پذیر نیست؟!
مگر بیماری، فقر و مرگ را در جامعه ندیده است؟!
مگر توانایی های او نابود شدنی نیست؟!
پس برای چه تکبّر می کند؟! قرآن می فرماید: متکبّرانه راه نروید که زمین سوارخ نمی شود، گردن کشی نکنید که از کوه ها بلندتر نمی شوید. �ولاتَمشِ فی الارض مَرحاً اِنّک لن تَخرق الارض و لن تَبلغ الجبال طولا� ( اسراء، 37 )