[ویکی شیعه] مسجد امام (اصفهان). مسجدِ اِمام ، در اصفهان، یکی از مهم ترین بناهای عصر صفویه است که پیش تر به نام های مسجدِ شاه ، مسجدِ سلطانی جدید و جامع ِ عباسی شهرت داشت . این بنا از شاهکارهای معماری، کاشی کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است. مسجد امام، نمایانگر اوج هزار سال مسجدسازی در ایران به شمار می رود. سنت های شکل دهی، آرمان ها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمی تر و ساده تر به آرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در این مسجد، با عظمت و شکوهی که آن را در شمار بزرگ ترین بناهای جهان قرار داده، تحقق و یگانگی یافته است.
این مسجد در ضلع جنوبی میدان امام خمینی (میدان نقش جهان ) واقع شده و چنانکه از منابع تاریخی به دست می آید، بنای آن در سومین مرحله از اجرای طرح میدان نقش جهان به فرمان شاه عباس بزرگ (در سال ۹۹۶- ۱۰۳۸ق / ۱۵۸۸-۱۶۲۹م )آغاز گردیده ، و در دوره شاه صفی (در سال ۱۰۳۸-۱۰۵۲ق / ۱۶۲۹-۱۶۴۲م ) به پایان رسیده است . ی ساختمان مسجد در ۱۵ صفر ۱۰۲۰ق /۱۹ آوریل ۱۶۱۱م آغاز گردیده است. به استناد کتیبه کاشی معرق سر در که به خط ثلث علیرضا عباسی است ، نخستین بخش بنا، یعنی ورودی اصلی ، در تاریخ ۱۰۲۵ق /۱۶۱۶م احداث شد، اما بنابر کتیبه ایوان غربی که به خط محمدرضا امامی است ، تکمیل بنای داخلی مسجد تا ۱۰۴۰ق /۱۶۳۰م ، ادامه یافت و با نصب ازاره های مرمرین آن در حدود سال ۱۰۴۷ق /۱۶۳۷م ، در زمان شاه صفی خاتمه پذیرفت .
کتیبه سر در مسجد به خط ثلث علیرضا عباسی و مورخ به سال ۱۰۲۵ حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص خود بنا کرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود شاه طهماسب اهدا نموده است. در ذیل این کتیبه به خط ثلث محمد رضا امامی، کتیبه دیگری نصب شده که به موجب آن مقام معماری و مهندسی معمار مسجد شاه، استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیک الله تجلیل شده است.
این مسجد در ضلع جنوبی میدان امام خمینی (میدان نقش جهان ) واقع شده و چنانکه از منابع تاریخی به دست می آید، بنای آن در سومین مرحله از اجرای طرح میدان نقش جهان به فرمان شاه عباس بزرگ (در سال ۹۹۶- ۱۰۳۸ق / ۱۵۸۸-۱۶۲۹م )آغاز گردیده ، و در دوره شاه صفی (در سال ۱۰۳۸-۱۰۵۲ق / ۱۶۲۹-۱۶۴۲م ) به پایان رسیده است . ی ساختمان مسجد در ۱۵ صفر ۱۰۲۰ق /۱۹ آوریل ۱۶۱۱م آغاز گردیده است. به استناد کتیبه کاشی معرق سر در که به خط ثلث علیرضا عباسی است ، نخستین بخش بنا، یعنی ورودی اصلی ، در تاریخ ۱۰۲۵ق /۱۶۱۶م احداث شد، اما بنابر کتیبه ایوان غربی که به خط محمدرضا امامی است ، تکمیل بنای داخلی مسجد تا ۱۰۴۰ق /۱۶۳۰م ، ادامه یافت و با نصب ازاره های مرمرین آن در حدود سال ۱۰۴۷ق /۱۶۳۷م ، در زمان شاه صفی خاتمه پذیرفت .
کتیبه سر در مسجد به خط ثلث علیرضا عباسی و مورخ به سال ۱۰۲۵ حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص خود بنا کرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود شاه طهماسب اهدا نموده است. در ذیل این کتیبه به خط ثلث محمد رضا امامی، کتیبه دیگری نصب شده که به موجب آن مقام معماری و مهندسی معمار مسجد شاه، استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیک الله تجلیل شده است.
wikishia: مسجد_امام_(اصفهان)