مظالم

/mazAlem/

مترادف مظالم: ستم ها، بیدادها، بیدادگری ها، مظلمه ها، مظلمت ها، زورستانی ها، دادخواهی ها، دادگاه، محکمه

لغت نامه دهخدا

مظالم. [ م َ ل ِ ] ( ع اِ ) ستم ها. این جمع مَظلِمة به معنی ستم باشد. ( آنندراج ) ( غیاث ). ستم و زبردستی و ستمگری. ( ناظم الاطباء ) :
خطا بین که بر دست ظالم برفت
جهان ماند و او بر مظالم برفت.
سعدی.
- رد مظالم ؛ مالی که به فقیه یا مرجع تقلید یا مجاز از طرف وی دهند، بابت مظلمه ای که شخص بر عهده دارد و نمیداند به چه کسی مدیون است تا او را راضی سازد و یا بدوبپردازد و او به وکالت از طرف شرع ، از جانب مظالم خواه به مستمندان و مستحقان پردازد.
|| عدالتگاهها و جاهایی که در آن ظالمان را به سزا میرسانند. ( آنندراج ) ( غیاث ). دیوان داوری. دادگاه. جایی که در آن ترافع کنند :
بیندیش از آن روز کاندر مظالم
به توزیع کردی مرا میزبانی.
منوچهری.
چون پیش وی شد گفت به مظالم بودی. ( تاریخ سیستان ). دیگر روز مظالم بود آنجا رفت اندرپیش عمرولیث گفت آن مرد [ خونی ] را به من ارزانی باید کرد. ( تاریخ سیستان ). محمدبن هرمز اندر مظالم شد و گفت به سیستان رسم نیست که مال به زیادت خواهند. ( تاریخ سیستان ).
وقتی امیرنصر ابوالقاسم را دستاری داد و دراین باب عنایت نامه نبشت نشابوریان وی را تهنیت کردند و نامه بیاورده به مظالم برخواندند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 365 ).
یکروز عاشق تو ز بیدادتو همی
اندر مظالم ملک دادگر شود.
مسعودسعد.
- دیوان مظالم ؛ دیوان دادخواهی و دادرسی. ( ناظم الاطباء ).
|| ج ِ مَظلِمَة. دادخواهی. ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ) : مجلس مظالم و درِ سرا گشاده است. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 36 ). در هفته دوبار مظالم خواهد بود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 36 ).
قیصر رومی به قصر مشرف او در
روز مظالم ز بندگان صفار است.
ناصرخسرو.
و موبد موبدان را بر قضا و مظالم گماشت. ( فارسنامه ابن البلخی ص 92 ).
- به مظالم نشستن ؛ به دادخواهی نشستن. به مظالم نشستن شاهی یا وزیری و یا قاضیی. داددهی نشستن اغاثه مظلومان را. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : و هرگز به تدبیری مشغول نگشتی و قصه بر نخواندی و به مظالم ننشستی. ( فارسنامه ابن البلخی ص 73 ). قصه ای نوشت و آن روز که عبداﷲ طاهر به مظالم نشست آن کنیزک روی بربست و به خدمت وی رفت و قصه بداد. ( نوروزنامه ). هر روز از رقبه صباح تا رکبه رواح و از خروج ظلام تا دخول شام بر مسند مظالم نشستی. ( سندبادنامه ص 36 ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

جمع مظلمه
( اسم ) جمع مظلمه : ۱ - ستمهایی که بر کس یا کسانی و ارد شده . ۲ - چیزهایی بزور و ستم گرفته . یا رد مظالم . مالی که کسی بحاکم شرع دهد بابت دین یا دیونی که برذمه دارد و داین آن معلوم نیست خواه داین آن شرع باشد و خواه عام. مردم . اما غالبا این اصطلاح به دیوانی اطلاق شود که متعلق باشخاص غیرمعین باشد . ۳ - یامجلس مظالم . مجلسی که بشکایت مردم در باب ظلمهایی که بدانان شده رسیدگی میکرد : و در هفته دوبار مظالم خواهد بود و مجلس مظالم و در سرا گشاده است . هرکسی را که مظلمتی است بباید آمد و بی حشمت سخن خویش گفت تا انصاف تما داده آید .

فرهنگ معین

(مَ لِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ مظلمه ، ستم ها.

فرهنگ عمید

= مظلمه

پیشنهاد کاربران

این اقدامات فقط جنبه ی جیب خالی کردن هستش، منظور مظالم هستش
مَظالِم -
یرغو، دادگاه، دادسرا.
ولی با توجه به معنی آن:مجلسی که در آن به شکایت های مردم درباره ظلم هایی که بدانان شده بود، رسیدگی می شد: شورای حلِّ اختلاف!

بپرس