معصیت

[ویکی فقه] مخالفت با تکلیف واقعیِ منجّز، بدون عذر معتبر را معصیت گویند.
معصیت، مقابل اطاعت بوده و به معنای مخالفت نمودن مکلف با اوامر و نواهی مولا است، و در صورتی که بدون عذر و از روی عمد و اختیار صورت گیرد، موجب استحقاق عقوبت وی می گردد؛ به بیان دیگر، معصیت آن است که مکلف با تکلیفی لزومی و واقعی که بر او منجّز شده است، بدون عذر مخالفت ورزد.
تفاوت تجرٍّی و معصیت
تجرّی و معصیت در مرحله «نیت معصیت» که حاکی از قبح فاعلی و موجب استحقاق ذم است با یک دیگر توافق و اشتراک دارند؛ اما در مرحله «ارتکاب فعل قبیح» قبح فعلی که موجب استحقاق عقوبت است باهم تفاوت دارند؛ یعنی فرق آن دو در عمل خارجی است؛ به این بیان که در معصیت، علاوه بر نیت معصیت، آن عمل انجام شده، مخالفت با مولا شمرده می شود، اما در تجری، آن عملی که محقق می گردد، به حسب اعتقاد شخص مرتکب، مخالفت با مولا است، اما بر حسب واقع، مخالفت با مولا محسوب نمی شود.برخی مانند مرحوم «صاحب فصول» بر خلاف نظر بیشتر اصولیون معتقدند که عاصی مستحق دو عقوبت است؛ یکی به خاطر نیت معصیت، و دیگری به دلیل ارتکاب عمل خارجی، اما این دو با هم تداخل می نمایند؛ بنابراین، در تجری شخص به خاطر نیت معصیت، مستحق عقوبت است.

[ویکی فقه] معصیت (اصول).
...

رجوع شود به:گناه