ملامت گر

/malAmatgar/

مترادف ملامت گر: پرخاشگر، سرزنشگر، لوامه، ملامت گو، نکوهش گر ، ملامت کن، ملامت کننده

متضاد ملامت گر: ستایشگر

معنی انگلیسی:
blamer, reproacher

لغت نامه دهخدا

ملامتگر. [ م َ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) نکوهنده و نکوهش کننده و سرزنش نماینده. ( ناظم الاطباء ). عاذل. لائم. نکوهشگر. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). ملامت کننده. ملامت گو :
بنشینیم همی عاشق و معشوق به هم
نه ملامتگر ما را و نه نظار و رقیب.
منوچهری.
از سخن پیر ملامتگرش
گریان گریان بگذشت از برش.
نظامی.
کرد جدا سنگ ملامتگرش
گوهری از رهگذر گوهرش.
نظامی.
ایا نفس ملامتگر خمش کن
که هم تو در ضلالت رهنمونی.
مولوی.
آن شغال رنگ رنگ آمد نهفت
بر بناگوش ملامتگر بگفت.
مولوی.
ملامتگری گفتش ای باددست
به یک ره پریشان مکن هرچه هست.
سعدی ( بوستان ).
هر سر موی مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجاست.
حافظ.
ما به رندی دربساط قرب رفتیم و هنوز
همچنان پیر ملامتگر به پای منبر است.
کمال الدین خجندی.
حاشا که گذارد کرم ساقی کوثر
در گلشن فردوس ملامتگر رز را.
صائب.
و رجوع به ملامت کننده شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) نکوهش کننده سرزنش کننده : [ آن شغال رنگ رنگ آمد نهفت بر بنا گوش ملامت گر بگفت ... ] ( مثنوی . نیک . ۴۳:۳ )

فرهنگ عمید

سرزنش کننده، نکوهش کننده.

مترادف ها

reproacher (اسم)
طعنه زن، ملامت کننده، ملامت گر

reproaching (صفت)
ملامت گر

پیشنهاد کاربران

بپرس