منار قطب

لغت نامه دهخدا

منار قطب. [ م َ / م ِ ق ُ ] ( اِخ ) مناره ای است در دهلی که قریب 80 متر ارتفاع دارد و ظاهراً بلندترین مناره هاست. این مناره از مرمر و سنگهای سرخ ساخته شده و بانی آن قطب الدین آیبک در اوایل قرن هفتم هجری است. مناره به پنج طبقه تقسیم شده است و در فاصله هر دو طبقه ایوان مدوری بصورت کمربند آن را در بر گرفته و در هر طبقه ای کتیبه هائی از آیات قرآن واسامی قطب الدین ایبک ، محمدبن سام و... منقوش است.

فرهنگ فارسی

یکی از بلندترین مناره های جهان واقع در دهلی که ارتفاع آن ۲۳۹ پا ( قریب ۸٠ متر ) است و از سنگ سرخ و مرمر ساخته شده. ساختمان آن توسط قطب الدین ایبک در اوایل قرن سیزدهم آغاز گردیده است . این منار به پنج طبقه تقسیم میشود که در فاصله هر دو طبقه ایوان مدوری است که چون کمربند منار را در خود گرفته در هر طبقه دو کتیبه موجود است که آیات قر آن بر آن منقوش است . در کتیبه ها اسامی قطب الدین ایبک آلتمش اسکندر شاه فیروزشاه دیده میشود . آخرین قسمت منار در سال ۱۳۱۶ م. توسط فیروز شاه تغلق ساخته شده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس