مهاجرت مردمان ترک

دانشنامه عمومی

مهاجرت مردمان ترک به گسترش ترکان از آسیای مرکزی به خاورمیانه و اروپا در میان سده های ۶ و ۱۱ میلادی می پردازد. این گسترش توسط قبایل هون با هویت ترک آغاز شد. قبایل نیاترک ( به انگلیسی Proto - Turkic ) ریشهٔ تاریخی شان به قسمت شرقی منطقهٔ آسیای میانه، منطقهٔ شین جیانگ چین، سیبری و مغولستان داخلی بازمی گشت. قبایلی که به طور قطع ترک شناخته می شدند، میان سده های ۶ و ۱۰ میلادی در آسیای مرکزی ساکن بودند. ترکان سلجوقی که طایفه ای از ترکان اغوز بودند، در سدهٔ یازدهم میلادی یک امپراتوری[ ۱] تشکیل دادند که از آمودریا تا خلیج فارس و از هندوستان تا دریای مدیترانه گسترش داشت. [ ۲] این امپراتوری شامل بیشتر مناطق ایران، بین النهرین، سوریه و فلسطین بود. پیشرفت آن ها نشانگر آغاز قدرت ترک ها در خاورمیانه بود و به مرور موجب اسکان آن ها شد. [ ۳] در زمان سلطنت آلپ ارسلان و ملکشاه، امپراتوری سلجوقی گسترش یافت تا تمام ایران و میان رودان و سوریه از جمله فلسطین را شامل شود. در سال ۱۰۷۱ میلادی، آلپ آرسلان ارتش قدرتمند امپراتوری بیزانس را در نبرد ملازگرد شکست داد[ ۴] و رومانوس چهارم ( امپراتور بیزانس ) را به اسارت گرفت. این پیروزی راه را برای اسکان اقوام ترکمن در آناتولی باز کرد[ ۵] و در ادامه توسط قبایل ترک زبان آناتولی، امپراتوری عثمانی ایجاد شد که در سده های پانزدهم و شانزدهم یکی از قدرتمندترین کشورها در جهان بود. [ ۶] دورهٔ امپراتوری عثمانی بیش از ششصد سال به طول انجامید. این امپراتوری در اوج خود بر بخش اعظم جنوب شرقی اروپا تا دروازه های وین و از جمله مجارستان، منطقه بالکان، یونان، اوکراین و بخش هایی از خاورمیانه شامل عراق، سوریه، اسرائیل و مصر، شمال آفریقا تا الجزایر و بخش های بزرگی از شبه جزیرهٔ عربستان حکومت می کرد[ ۷] که در نهایت به تشکیل جمهوری ترکیه ختم شد. قبایل دیگر ترک آسیای مرکزی نیز نهایتاً دولت های مستقلی مثل قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان و ترکمنستان را تشکیل دادند. از دیگر قبایل ترک، اویغورها نیز اکنون بخشی از کشور چین و یاکوت ها نیز در جمهوری یاکوتستان روسیه ساکن هستند.
عکس مهاجرت مردمان ترکعکس مهاجرت مردمان ترک
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس