اسیر آن دو گیسویم که جا در پرنیان دارد
که رای پیر او مر دین و دولت را زیان دارد
سبک روح است زلف مشکسای او ولی با من
چو فخر دین و دنیا گاه گاهی سر گران دارد.
( از دانشمندان آذربایجان ص 364 ) ( از مجمعالفصحا ج 2 ص 439 ).
و رجوع به فرهنگ سخنوران و مجمعالفصحا شود.