موسین

موسین ( انگلیسی: Mucin ) یا لیزینه[ ۱] دسته ای از پروتئینهای با جرم مولکولی زیادند که در آنها گروه شیمیایی گلیکوزیل فراوانی یافت می شود یا به گفته ای دیگر، «گلیکوزیل شده» ( به انگلیسی:Glycosylated ) می باشند. موسین گلیکوپروتئینی است که آب فراوانی جذب و موکوس ( مخاط ) ایجاد میکند. این پروتئین ها در جانوران، فراورده هایی از بافت پوششی اند. مهمترین شناسهٔ موسین ها، توانایی ژله ای شدن آنهاست؛ از این رو، آنها عنصری کلیدی در بیشتر تراوش های لوله گوارش اند.
حداقل 20 ژن موسین انسانی توسط شبیه سازی cDNA - MUC1، MUC2، MUC3A، MUC3B، MUC4، MUC5AC، MUC5B، MUC6، MUC7، MUC8، MUC12، MUC13، MUC7، MUC8، MUC12، MUC13، MUC15، MUC16، MU1917، MUC17، MUC17، 7 ] یک ژن موسین انسانی که اخیراً شناسایی شده است، MUC21 است، که قبلاً به عنوان کروموزوم 6 قاب باز 205 شناخته شده بود. مخاط اصلی مجاری هوایی ترشح شده MUC5AC و MUC5B است، در حالی که MUC2 بیشتر در روده بلکه در مجاری هوایی نیز ترشح می شود.
ساختار پروتئین ویرایش
مخاط های بالغ از دو ناحیه مشخص تشکیل شده اند. نواحی انتهایی آمینه و کربوکسی بسیار سبک گلیکوزیله هستند، اما غنی از سیستئین هستند. باقیمانده های سیستئین در برقراری ارتباط دی سولفید در داخل و در بین مونومرهای موسین شرکت می کنند. یک منطقه مرکزی بزرگ از تکرارهای متعدد پشت سرهم از ١٠ تا ٨٠ توالی باقیمانده تشکیل شده است که در آنها تا نیمی از اسیدهای آمینه سرین یا ترئونین هستند. این منطقه با صدها الیگوساکارید مرتبط با O اشباع می شود. الیگوساکاریدهای N مرتبط هستند.