مکبر

مکبر ( مُکبِر ) از لحاظ لغوی به معنای تکبیرگوینده می باشد[ ۱] [ ۲] و در اصطلاح مقصود تکبیر گوینده در نماز جماعت است. مکبر در واقع به شخصی گفته می شود که در نمازهای جماعت با آوازی بلند تکبیر می گوید تا نمازگزاران از حرکات امام جماعت در نماز مطلع گردند، ( همانند اطلاع از رکوع و سجود ) . [ ۳] [ ۴] [ ۵] همچنین، لغت "تکبیر" در اصطلاح دینی ( از لحاظ لغوی ) به معنای بزرگ شمردن است، بزرگ داشتن خدا، به بزرگی یاد کردن[ ۶] و گفتن "الله اکبر" است. [ ۷]
پیرو مکبر در روایات، اینگونه بنظر می رسد که حدیث مستقیم یا خاصی حول آن ذکر نشده باشد. [ ۸] [ ۹] در مورد مکبری، [ ۱۰] که در واقع به عمل تکبیر گفتن گفته می شود، [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] برخی از گزارش ها اشاره به این مطلب دارند که از آنچه که در احادیث و کتاب های روایی در مورد «موذن» نقل شده است را می توان در زمینه تکبیر گویی نیز بکار برد، زیرا تکبیرگویی گونه ای از اذان گویی می باشد، با این فرق که اذان خبر کلی از اقامه نماز می باشد اما نقش مکبر، هدایت کردن نمازگزاران است. [ ۱۴]
همچنین در مواردی اینگونه استدلال می شود که: هنگامی خداوند برای برپایی نماز جماعت اهمیت بسیار فراوانی قائل شده است، بنابراین اگر شخص مکبر سبب برپایی نماز جماعت شود، وی نیز مورد عنایت خدا قرار خواهد گرفت. علاوه بر این، ذکر اذکار موجود در آن ( همانند: «الله اکبر»، سمع االله لمن حمده، بحول الله و قوته اقوم و اقعد ) دارای پاداش مستقلی نیز می باشد. [ ۱۵] [ ۱۶]
یک مکبر ( خوب ) می‎بایستی به مسائل مربوط به نماز آگاه باشد و از لحاظ ظاهری صلاحیت لازمه را دارا باشد. همچنین یک مکبر بهتر است که دارای صدایی مناسب باشد، اگرچه ضرورتی ندارد که بالغ باشد. [ ۱۷]