میخائیل مُشاقه ( ۲۰ مارس ۱۸۰۰ – ۱۹ ژوئیه ۱۸۸۸ ) که با نام دکتر مشاقه هم شناخته می شود، تاریخ نگار یونانی تبار عرب زبان بود که به «اولین مورخ مدرن سوریه عثمانی» و «بنیان گذار گام بیست وچهار ربع پرده ای» در موسیقی عربی مشهور است.
مشاقه در خانواده ای کاتولیک و در زمان امارت فخرالدین دوم بر منطقهٔ جبل لبنان به دنیا آمد. او در دیر القمر بزرگ شد و در نوجوانی به واسطهٔ دایی اش با کتاب هایی دربارهٔ نجوم و موسیقی آشنا شد. سپس به دمیاط رفت و در آنجا دیدگاهش در مورد مذهب به چالش کشیده شد، چنان که بعدها به پروتستانتیسم گرایید. مشاقه همچنین با مطالعه کتب پزشکی با این علم آشنا شد و نهایتاً در قاهره مدرک پزشکی گرفت. به جز پزشکی، او به سیاست هم اشتغال داشت و مدتی در کنسولگری انگلستان و سپس در کنسولگری ایالات متحده آمریکا در دمشق صاحب منصب بود.
مشاقه بعداً در دربار بشیر دوم شهابی صاحب منصب شد. دوران میان سالی او مصادف بود با درگیری های متعددی که در این منطقه میان مسلمانان دروزی و مسیحیان مارونی رخ داد. کتاب های مشاقه که در آن خاطراتش از جنگ دروزی ها و مارونی ها در ۱۸۶۰ را شرح داده است، برای مورخان بسیار باارزش است چراکه تنها شرح این ماجراست که توسط یکی از بازماندگان آن نوشته شده است.
فعالیت ها و آثار مشاقه هم در زمینهٔ تاریخ نگاری و هم در زمینهٔ موسیقی، تأثیرات ماندگاری بر فرهنگ و اجتماع لبنان گذاشته است. او در جوامع علمی مختلفی نظیر «جامعه سوری برای مطالعه علوم و هنر» عضو بود و از او در کنار افرادی همچون بطرس البستانی و ناصیف الیازجی به عنوان اعضای شاخص این جوامع علمی نام برده می شود. این افراد نقش مهمی در ثبت و تکوین آن دسته از دیدگاه های اجتماعی داشتند که نهایتاً به استقلال لبنان منجر شدند.
در سدهٔ هفدهم میلادی حاکمیت منطقهٔ جبل لبنان ( که آن زمان جزئی از سوریه و قلمرو عثمانی بود ) در دست فخرالدین دوم، از امرای معنیون بود. او که خود دروزی بود، گسترهٔ حکومت خود را به سمت شمال که محل سکونت مارونی ها بود، گسترش داده و ائتلافی بین دروزی ها و مارونی ها ایجاد کرد که در طول حکومت عثمانی ثبات داشت. فخرالدین دوم با حمایت خاندان مدیچی فلورانس تصمیم به حمله به سوریه و فتح بقیهٔ آن گرفت و نهایتاً در این جنگ شکست خورد و پس از دو سال توسط ترکان عثمانی در قسطنطنیه به دار آویخته شد. حکومت منطقهٔ جبل لبنان نیز چند بار بین معنیون دست به دست شد و در نهایت در سال ۱۶۹۷، زمانی که گزینه ای از خاندان معنیون برای به دست گرفتن حکومت باقی نمانده بود، تصمیم بر آن شد پس از اتحاد با خاندان شهابیون، بشیر شهاب ( موسوم به بشیر اول ) بر مسند حکومت بنشیند و به این شکل حکومت شهابیون بر جبل لبنان آغاز شد. [ ۳] اگر چه حاکمان جدید سنی بودند اما در عمل امارت توسط دروزی ها ( که از شیعیان اسماعیلی منشعب شده بودند ) اداره می شد. در مقابل، مسیحیان و به خصوص مارونی ها، اگر چه پرشمار بودند و حتی در مناطق شمالیِ جبل لبنان اکثریت را تشکیل می دادند، اما سهم کمی در قدرت داشتند. از اواسط سدهٔ هفدهم میلادی حکومت مناطق شمالی به دست خاندان حماده افتاد که از شیعیان بوده و در برخورد با مارونی ها خشن و بی رحم بودند. تنها در شهرستان کسروان بود که مارونی ها همچنان قدرت را در دست داشتند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمشاقه در خانواده ای کاتولیک و در زمان امارت فخرالدین دوم بر منطقهٔ جبل لبنان به دنیا آمد. او در دیر القمر بزرگ شد و در نوجوانی به واسطهٔ دایی اش با کتاب هایی دربارهٔ نجوم و موسیقی آشنا شد. سپس به دمیاط رفت و در آنجا دیدگاهش در مورد مذهب به چالش کشیده شد، چنان که بعدها به پروتستانتیسم گرایید. مشاقه همچنین با مطالعه کتب پزشکی با این علم آشنا شد و نهایتاً در قاهره مدرک پزشکی گرفت. به جز پزشکی، او به سیاست هم اشتغال داشت و مدتی در کنسولگری انگلستان و سپس در کنسولگری ایالات متحده آمریکا در دمشق صاحب منصب بود.
مشاقه بعداً در دربار بشیر دوم شهابی صاحب منصب شد. دوران میان سالی او مصادف بود با درگیری های متعددی که در این منطقه میان مسلمانان دروزی و مسیحیان مارونی رخ داد. کتاب های مشاقه که در آن خاطراتش از جنگ دروزی ها و مارونی ها در ۱۸۶۰ را شرح داده است، برای مورخان بسیار باارزش است چراکه تنها شرح این ماجراست که توسط یکی از بازماندگان آن نوشته شده است.
فعالیت ها و آثار مشاقه هم در زمینهٔ تاریخ نگاری و هم در زمینهٔ موسیقی، تأثیرات ماندگاری بر فرهنگ و اجتماع لبنان گذاشته است. او در جوامع علمی مختلفی نظیر «جامعه سوری برای مطالعه علوم و هنر» عضو بود و از او در کنار افرادی همچون بطرس البستانی و ناصیف الیازجی به عنوان اعضای شاخص این جوامع علمی نام برده می شود. این افراد نقش مهمی در ثبت و تکوین آن دسته از دیدگاه های اجتماعی داشتند که نهایتاً به استقلال لبنان منجر شدند.
در سدهٔ هفدهم میلادی حاکمیت منطقهٔ جبل لبنان ( که آن زمان جزئی از سوریه و قلمرو عثمانی بود ) در دست فخرالدین دوم، از امرای معنیون بود. او که خود دروزی بود، گسترهٔ حکومت خود را به سمت شمال که محل سکونت مارونی ها بود، گسترش داده و ائتلافی بین دروزی ها و مارونی ها ایجاد کرد که در طول حکومت عثمانی ثبات داشت. فخرالدین دوم با حمایت خاندان مدیچی فلورانس تصمیم به حمله به سوریه و فتح بقیهٔ آن گرفت و نهایتاً در این جنگ شکست خورد و پس از دو سال توسط ترکان عثمانی در قسطنطنیه به دار آویخته شد. حکومت منطقهٔ جبل لبنان نیز چند بار بین معنیون دست به دست شد و در نهایت در سال ۱۶۹۷، زمانی که گزینه ای از خاندان معنیون برای به دست گرفتن حکومت باقی نمانده بود، تصمیم بر آن شد پس از اتحاد با خاندان شهابیون، بشیر شهاب ( موسوم به بشیر اول ) بر مسند حکومت بنشیند و به این شکل حکومت شهابیون بر جبل لبنان آغاز شد. [ ۳] اگر چه حاکمان جدید سنی بودند اما در عمل امارت توسط دروزی ها ( که از شیعیان اسماعیلی منشعب شده بودند ) اداره می شد. در مقابل، مسیحیان و به خصوص مارونی ها، اگر چه پرشمار بودند و حتی در مناطق شمالیِ جبل لبنان اکثریت را تشکیل می دادند، اما سهم کمی در قدرت داشتند. از اواسط سدهٔ هفدهم میلادی حکومت مناطق شمالی به دست خاندان حماده افتاد که از شیعیان بوده و در برخورد با مارونی ها خشن و بی رحم بودند. تنها در شهرستان کسروان بود که مارونی ها همچنان قدرت را در دست داشتند. [ ۴]
wiki: میخائیل مشاقه