میلاد امام حسن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] امام حسن (علیه السّلام) در پانزهم ماه مبارک رمضان در سال سوم هجرت در مدینه متولد شد، ایشان اولین نوزاد خانواده علی (علیه السّلام) و فاطمه (علیها السلام) است.
امام حسن (علیه السّلام) در پانزهم ماه مبارک رمضان در سال سوم هجرت در مدینه متولد شد. ایشان اولین نوزاد خانواده علی (علیه السّلام) و فاطمه (علیهما السلام) می باشد که وقتی خبر تولد آن حضرت را به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) دادند، حضرت فرمود: «پسرم را بیاورید» پس نوزاد را داخل پارچه ای زرد پیچیده و خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) آوردند، ولی حضرت دستور داد، نوزاد را داخل پارچه سفید قرار دهند. سپس حضرت او را در آغوش گرفته و بوسید و زبان خویش را در دهان او گذارد و امام مجتبی زبان پیامبر را مکید، سپس در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه گفت، آنگاه به علی فرمود: «نامش را چه گذاشته اید»؟ علی (علیه السّلام) عرض کرد: ای رسول خدا، من در نامگذاری او از شما سبقت نمی گیرم، پیامبر نیز فرمود: «من هم از خدا سبقت نمی گیرم» پس جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند و خودش تبریک گفت و عرض کرد: همانا علی (علیه السّلام) نسبت به شما همانند هارون است به موسی (علیه السّلام)، نام این نوزاد را همنام پسر هارون یعنی شبر که در عربی به معنای حسن است، بگذار! به این ترتیب پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نام ایشان را حسن (نیکو) نهاد. این امام رئوف محبوب ترین مردم نزد رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) بود؛ محبت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به حسنین به حدی بود که خطبۀ خود را در مسجد قطع کرد و از منبر فرود آمد تا آن دو را در آغوش گرم خود بگیرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در مورد امام حسن (علیه السّلام) فرمود: «خدایا این کودک، پسر من است و من او را دوست می دارم، او را دوست بدار و نیز هر کس که او را دوست می دارد، دوست بدار!» اینکه پیامبر حسنین را در این حد عالی مورد تکریم و محبت خویش قرار می داد و در حساس ترین حوادث تاریخ اسلام مثل روز مباهله این دو را به همراه خود بیرون برد، یک مساله عادی و اتفاقی نبوده، بلکه با معانی و مضامین مهمی که به شخصیت آن دو مربوط می شد، کاملا در ارتباط بود.
ویژگی های اخلاقی امام مجتبی
روزی امام حسن (علیه السّلام) در همان سنین خردسالی و زمانی که خلافت پدرش امیرالمؤمنین (علیه السّلام) غصب شد، وارد مسجد پیامبر شد و دید ابوبکر بالای منبر رفته و برای مردم خطبه می خواند؛ بلافاصله به ابوبکر رو کرد و فرمود: «انزل عن منبر ابی» از منبر پدرم (رسول ا...) فرود آی» ابوبکر در پاسخ گفت: راست گفتی، به خدا سوگند! که این منبر پدر توست نه منبر پدر من.... احساس قوی و فکر ثاقب امام حسن (علیه السّلام) متوجه نقشۀ دشمنان شده بود و از طرفی از نزدیک با حوادث آشنایی داشت و بلکه در عمق آن می زیست؛ از این رو طبیعی است که بداند مسئول است که این توطئه را نقش بر آب کند و حقوق اهل بیت (علیهم السّلام) را در وجدان و شعور امت زنده نگه دارد و از طرفی نیز بر وصی پیامبر لازم بود که مواظب باشد تا تشنجات و مسائل حادی پیش نیاید که به مصلحت اهل بیت و اسلام نباشد.
صلح امام
...

پیشنهاد کاربران

بپرس