میگ ۱

میکویان - گورویچ میگ - ۱ ( به روسی: Микоян - Гуревич МиГ - 1 ) یکی از جنگنده های شوروی در طی جنگ جهانی دوم بود که توسط دفتر طراحی میگ ساخته شده بود. اگر چه کنترل آن بسیار سخت می نمود، اما از آن برای پایه ریزی میگ - ۳ استفاده گردید، هواپیمایی که ثابت کرد توانایی ایفای نقش به عنوان هواپیمای رهگیر بلند پرواز را دارد و همین امر سبب کسب شهرت و وجهه جهانی برای تولید طراحانش شد.
میگ - ۱ در پاسخ به نیاز جبهه ها و درخواست نیروی هوایی شوروی در ماه ژانویه ۱۹۳۹به جنگنده ای با موتور خطی ساخته شد. درابتدا هواپیما طراحی شده توسط تیم ساخت پولیکارپف، I - ۲۰۰نام نهاده شد و کار خود را در ژوئن ۱۹۳۹، تحت نظارت و کنترل نیکولای پولیکارپف و دستیارش تتیویکین آغاز نمود. پولیکارپف شخصاً به استفاده از موتورهای رادیال علاقه داشت، به همین دلیل در آن زمان طرح را بر اساس نقشه I - ۱۸۰ ساخته شده توسط خودش پیش برد، اما زمانی که موتور خطی پرقدرت میکولین AM - ۳۷ ساخته شد او تصمیم به استفاده از موتور جدید در جنگنده در حال ساخت گرفت.
تصمیم درستی که وی در این زمان گرفت موجب ساخت کوچک ترین هواپیمای ممکن در آن زمان شد، به موجب آن توانست از وزن و پسای آن بکاهد، که در واقع فلسفه اصلی ساخت هواپیماهای کوچک بود. همانطوری که پیش بینی می شد، هواپیما قادر بود تا به سرعت ۶۷۰ کیلومتر بر ساعت برسد. در اوت ۱۹۳۹ کم کم از محبوبیت پولیکارپف نزد استالین کاسته شد. در نتیجه، وقتی پولیکارپف در نوامبر ۱۹۳۹ برای بازدید از کارخانه صنایع هوایی آلمان از شوروی خارج شد، مسئولین وقت تصمیم به پراکنده کردن تیم ساخت وی گرفتند و نهاد جدیدی را بنام بخش ساخت آزمایشی یا OKO تأسیس کردند، که توسط میکویان و گورویچ رهبری می شد با این وجود آن ها تا ژوئن ۱۹۴۰ به کار بر روی پروژه پولیکارپف ادامه دادند. تحقیقات آتی موجب طراحی I - ۲۰۰ شد که البته نتوانست شهرتی را که سازندگانش در سال ها بعد بدست آوردند برای خود کسب کند.
در نهایت، تحقیقات منجر به ساخت هواپیمایی کاملاً متعارف گردید که اگرچه نیروی محرک در نظر گرفته شده برای آن بموقع حاضر نشد اما طبق برنامه در ۵ آوریل ۱۹۴۰ هواپیما به پرواز در آمد. در واقع، هواپیما توسط نیروی محرکه AM - ۳۵ که کمی ضعیفتر بود به پرواز در آمد با این حال شوروی توانست رکورد سرعت را بشکند. با این وجود هرگز به سرعتی که در ابتدای کار برای آن در نظر گرفتند نرسید. در ۳۱ می۱۹۴۰، موتور I - ۲۰۰ به سرعت در خط تولید قرار گرفت. بر خلاف دیگر طرح های رقیب مانند I - ۲۶ ( یاک - ۱ ) و I - ۳۰۱ ( LaGG - ۳ ) ، I - ۲۰۰ آزمایش های مورد نظر را در ماه اوت با موفقیت پشت سر نهاد. با پایان سال، این مدل به اسکادران ها جهت آزمایش تحویل داده شد. در اینجا بود که معلوم شد Wing Loading ( وزن غیر خالص هواپیما تقسیم بر سطح زیر آن ) بالا در هواپیمای کوچک تولید مشکلات آزار دهنده در هدایت و کنترل هواپیما می کند، مشکلاتی که شامل واماندگی و چرخش و کاهش پایداری در مسیر حرکت می شدند.